... chęć udziału zgłosiło blisko 100 drużyn

W miniony poniedziałek 15 marca 2021 roku dobiegł końca wydłużony przez nas termin nadsyłania zgłoszeń do udziału w tegorocznej edycji European Rover Challenge. Już wiemy, że będzie ona wyjątkowa, gdyż otrzymaliśmy zgłoszenia od uczestników z 6 kontynentów!
Do startu w tegorocznej edycji eventu ERC zgłosiło się 58 drużyn, które wezmą udział w trybie stacjonarnym OnSite oraz 38 zespołów, które wystartują hybrydowo w trybie Remote.
Źródło: ERCBlisko 100 drużyn z 6 kontynentów potwierdziło chęć udziału w zawodach European Rover Challenge. Siódma edycja zawodów rozgrywanych w ramach ERC Space and Robotics Event 2021 odbędzie się w dniach 10–12 września w Kielcach.

Obraz z ALMA dżetu w M87 w świetle spolaryzowanym
Zdjęcie pokazuje widok dżetu w galaktyce Messier 87 (M87) w świetle spolaryzowanym. uzyskano je przy pomocy działającej w Chile sieci Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), w której ESO jest partnerem. Obraz pokazuje fragment dżetu o rozmiarze 6000 lat świetlnych, bliżej centrum galaktyki. Linie wskazują orientację polaryzacji, co ma związem z polem magnetycznym na sfotografowanym obszarze. Ten obraz z ALMA daje nam wskazówki jak wygląda struktura pola magnetycznego wzdłuż dżetu.
Źródło: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO), Goddi et al.
W ramach współpracy o nazwie Teleskop Horyzontu Zdarzeń (Event Horizon Telescope, EHT), która uzyskała pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury, zaprezentowano dzisiaj nowy widok masywnego obiektu w centrum galaktyki Messier 87 (M87): jak wygląda w świetle spolaryzowanym. Po raz pierwszy astronomom udało się zmierzyć polaryzację, która jest sygnaturą pól magnetycznych, tak blisko brzegu czarnej dziury. Obserwacje są kluczowe dla wyjaśnienia w jaki sposób oddalona od nas o 55 milionów lat świetlnych galaktyka M87 jest w stanie wystrzeliwać energetyczne dżety ze swojego jądra.

Odkryto najdalszy kwazar z potężnymi dżetami radiowymi

Artystyczny obraz kwazara P172+18
Wizja artystyczna pokazuje jak mogą wyglądać odległy kwazar P172+18 i jego radiowe dżety. Jak dotąd (początek 2021 roku) jest to najdalszy znaleziony kwazar z radiowymi dżetami. Został zbadany przy pomocy należącego do ESO teleskopu VLT. Jest tak odległy, że światło od niego musi podróżować przez około 13 miliardów lat aby do nas dotrzeć: widzimy go takim, jaki był w czasach, gdy Wszechświat miał zaledwie około 780 milionów lat.
Źródło: ESO/M. KornmesserPrzy pomocy Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) należącego do Europejskiego Obserwatorium Południowego astronomowie odkryli i szczegółowo zbadali najdalsze jak dotąd źródło emisji radiowej. Źródłem tym jest „radiowo głośny” kwazar – jasny obiekt z potężnymi dżetami emitującymi na falach radiowych – który jest tak daleko, że światło potrzebuje 13 miliardów lat, aby dotrzeć do nas. Odkrycie może dostarczyć ważnych wskazówek pomocnych astronomom w zrozumieniu wczesnego Wszechświata.

Zdjęcie żagla deorbitacyjnego satelity PW-Sat2 wykonane w sobotę 20 lutego 2021 r.Satelita PW-Sat2 zaprojektowany przez studentów Politechniki Warszawskiej zakończył swoją misję. We wtorek po 813 dniach uległ deorbitacji i całkowicie spłonął w atmosferze Ziemi. Celem satelity było przetestowanie żagla do deorbitacji - informuje uczelnia.

Zagadkowy układ sześciu rytmicznie poruszających się egzoplanet rzuca wyzwanie teoriom powstawania planet

Artystyczna wizja systemu planetarnego TOI-178. Artystyczne wyobrażenie pokazuje widok z planety w układzie TOI-178 krążącej najdalej od gwiazdy. Nowe badania Adriena Leleu i współpracowników, przy pomocy kilku teleskopów, w tym Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) należącego do ESO, ujawniły, że system posiada sześć egzoplanet i że wszystkie z nich oprócz najbliższej względem gwiazdy są zablokowane w rzadkim rytmie w swoich ruchach po orbitach.

Ale podczas gdy ruch orbitalny w systemie jest w harmonii, fizyczne własności planet są znacznie bardziej nieuporządkowane, ze znaczącymi odchyleniami w gęstości pomiędzy planetami. Ten kontrast stanowi wyzwane dla stronomów w zrozumieniu jak powstają i ewoluują planety.

Wizja artystyczna jest oprata na znanych parametrach fizycznych planet i gwiazdy oraz używa wielkiej bazy danych obiektów we Wszechświecie.

Źródło:
ESO/L. Calçada/spaceengine.orgWykorzystując różne teleskopy, w tym Bardzo Duży Teleskop (VLT) należący do Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO), astronomowie odkryli system złożony z sześciu egzoplanet, z których pięć jest zablokowanych w rzadkim rytmie wokół ich gwiazdy centralnej. Badacze przypuszczają, że układ ten może dostarczyć wskazówek dotyczących tego, w jaki sposób tworzą się i ewoluują planety, w tym planety w Układzie Słonecznym.

ALMA - Widok obserwatorium w roku 2012. Źródło: WikiPediaJuż w młodym Wszechświecie powstały tysiące ogromnych galaktyk, bogatych w gwiazdy i pył. Dla astronomów ich badania były prawdziwym wyzwaniem. Naukowcy m.in. z NCBJ badając 300 odległych, zapylonych galaktyk, wykrytych za pomocą urządzenia ALMA rzucili nowe światło na procesy fizyczne związane z wytwarzaniem pyłu, metali i gwiazd w ewolucji galaktyk.

Wizja artystyczna dysku protoplanetarnego. Źródło: WikiPediaMiędzynarodowy zespół badawczy z polskim udziałem zaproponował nową teorię powstawania Układu Słonecznego. Okazuje się, że nasz układ planetarny mógł we wczesnej fazie swojego tworzenia powstawać w dwóch etapach. Hipotezę przedstawiono na łamach najnowszego wydania czasopisma „Science”.

Astronomicznym symbolem zimy jest konstelacja Orion. Autor: Jacek Patka, Żagań, Poland, 13.01.2009r.Zima w ujęciu astronomicznym rozpoczyna się w momencie tzw. przesilenia zimowego, które przypada 21 grudnia. Ten okres roku, z uwagi na wczesne wieczory, może być dobrą okazją do spojrzenia na obiekty i zjawiska na niebie nad Polską.

Wielka Koniunkcja Jowisza i Saturna 21.12.2020 rok. Źródło: StellariumGazowe olbrzymy należą do najciekawszych planet do obserwacji na niebie. Saturn ma piękne pierścienie a Jowisz galerie księżyców i pasy oraz słynną Wielką Czerwoną Plamę. Do tej pory widzieliśmy je zawsze oddzielnie. W tym roku ich opozycje zeszły się w czasie. Już to wróżyło piękny układ tych planet względem Ziemi. Ale na grudzień 2020 szykowała się nie lada gradka. Wszystko za sprawą ustawienia tych planet i Ziemi. 21 grudnia o 19:27 UTC+1 planety zbliżyły się na nieco ponad 6’ (minut) kątowych do siebie. To spowodowało, że już od kilku dni dało się je zaobserwować w jednym polu widzenia większości amatorskich teleskopów, a w czasie kulminacji tej koniunkcji nawet te większe mogły pokazać dwie planety za jednym razem nawet przy sporym powiększeniu. Typowy amatorski teleskop podstawowe powiększenie ma w okolicach kilkudziesięciu razy (od 40 - 60 razy). Ale może ono dojść nawet do kilkuset razy przy większych aperturach (średnicach) i większych ogniskowych. Specjalistyczne okulary dają spore pole do popisu. A jasność obu bohaterów tegorocznego grudnia dała szanse na zobaczenie rzeczy, które widać raz na około 400 lat.

Na ilustracji: Widok z sondy Gaia na naszą Drogę Mleczną i sąsiednie galaktyki, oparty na pomiarach blisko 1,7 mld gwiazd. Źródło: ESA/Gaia/DPACEuropejska Agencja Kosmiczna opublikowała najnowszą mapę nieba stworzoną na podstawie danych misji Gaia. Niezwykle precyzyjna mapa zawiera szczegółowe dane o niemal 2 miliardach gwiazd naszej Galaktyki, a na dysku zajmuje aż 1 petabajt. W pracach misji uczestniczą astronomowie z Uniwersytetu Warszawskiego - informuje uczelnia.