NEO - PythonPrawie codziennie znajdziecie u nas wiadomości o tym, że pobliże Ziemi mija asteroida. Jedne pojawiają się bliżej inne dalej a czasem nawet dalej od Księżyca. Bywają też takie, które wejdą w atmosferę planety. Najciekawiej jest wtedy, gdy my wiemy o jej istnieniu i zbliżaniu się do nas. Niestety nie znajdziecie tu wiadomości o wszystkich znanym obiektach danego dnia. Czy jednak można poznać te dane?

Plakat konferencji "400 lat Harmonii Świata Johannesa Keplera 1619-2019"W dniu dzisiejszym, 7 listopada 20119 roku, w Żagańskim Pałacu Kultury odbyła się konferencja popularnonaukowa poświęcona 400 rocznicy wydania "Harmonii Świata" przez Johannesa Keplera. W pięcioksięgu tym opublikował on między innymi III Prawo Keplera - prawo ruchu ciał niebieskich. W konferencji uczestniczyli zaproszone grupy uczniów i nauczycieli szkół z Żagania, Iłowej, Gozdnicy i Małomic i Szprotawy. W trakcie spotkania odbyły się trzy prelekcje wygłoszone przez Wiesława Urbana - autora książki o Johannesie Keplerze, prof. Wojciecha Lewandowskiego z Instytutu Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego o odkrywaniu egzoplanet oraz prze Jacka Patkę instruktora Żagańskiej Sekcji Astronomii. Konferencję sfinansował Urząd Miasta Żagania a logistycznie zorganizował Żagański Pałac Kultury

Dzięki teleskopom ESO ustalono jaki obiekt może być najmniejszą planetą karłowatą w Układzie Słonecznym

Hygiea - obraz z instrumentu SPHERE
Nowy obraz planetoidy Hygiea z instrumentu SPHERE/VLT. Gygiea może stać być najmniejsza planetą karłowatą w Układzie Słonecznym. Jako obiekt z głównego pasa planetoid spełnia trzy z czterech kryteriów do sklasyfikowania jako planeta karłowata: krąży wokół Słońca, nie jest księżycem oraz, w przeciwieństwie do planet, nie wyczyściła otoczenia swojej orbity. Końcowe kryterium to masa wystarczająca do tego, aby pod wpływem własnej grawitacji uzyskać prawie sferyczny kształt. Nowe obserwacje z VLT wykazały, że Hygiea spełnia to kryterium.
Źródło:
ESO/P. Vernazza et al./MISTRAL algorithm (ONERA/CNRS)Astronomowie używający należącego do ESO instrumentu SPHERE na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) odkryli, iż planetoida Hygiea może zostać sklasyfikowana jako planeta karłowata. Obiekt jest czwarty pod względem wielkości w pasie planetoid, po Ceres, Weście i Pallas. Po raz pierwszy udało się zaobserwować planetoidę Hygiea w wystarczająco wysokiej rozdzielczości, aby zbadać jej powierzchnię i ustalić kształt oraz rozmiar. Okazało się, że Hygiea jest sferyczna i potencjalnie może przejąć od Ceres pałeczkę najmniejszej planety karłowatej w Układzie Słonecznym.

Przestrzeń okołoziemska systematycznie jest odwiedzana przez małe ciała Układu SłonecznegoNa przełomie października i listopada przestrzeń pomiędzy Ziemią a Księżycem naruszyły dwa małe obiekty: 2019 UN13 i 2019 VA.

Przestrzeń okołoziemska systematycznie jest odwiedzana przez małe ciała Układu SłonecznegoDwudziestego października nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 UL10. Obiekt przemknął obok Ziemi w odległości około 296 tysięcy km.

... kandydatką na najmniejszą planetę karłowatą w Układzie Słonecznym

Zdjęcie planetoidy Hygiea uzyskane z powierzchni Ziemi przy pomocy instrumentu SPHERE na teleskopie VLT. Źródło: ESO/P. Vernazza et al./MISTRAL algorithm (ONERA/CNRS).Hygiea ma cechy pozwalające potencjalnie zaliczyć ją do grona planet karłowatych - wynika z badań Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO). W badaniach uczestniczyli naukowcy z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytetu Szczecińskiego.

Pierwsza identyfikacja ciężkiego pierwiastka narodzonego w kolizji gwiazd neutronowych

Artystyczna wizja strontu powstającego z merdżera gwiazd neutronowych
Zespół europejskich badaczy wykorzystał instrument X-shooter, pracujący na należącym do ESO teleskopie VLT, do znalezienia sygnatur strontu uformowanego w merdżerze gwiazd neutronowych. Wizja artystyczna pokazuje dwie niewielkie, ale bardzo gęste gwiazdy neutronowe w momencie, gdy łączą się ze sobą powoując wybuch kilonowej. Na pierwszym planie symbolicznie pokazano nowo utworzony stront.
Źródło: ESO/L. Calçada/M. KornmesserNowo utworzony stront – pierwiastek wykorzystywany w fajerwerkach – został po raz pierwszy wykryty w kosmosie dzięki obserwacjom przy użyciu teleskopu ESO

Po raz pierwszy wykryto w kosmosie świeżo utworzony ciężki pierwiastek stront, jako pozostałość po złączeniu się dwóch gwiazd neutronowych. Udało się to dzięki obserwacjom wykonanym przy pomocy należącego do ESO spektrografu X-shooter na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT). Wyniki badań opublikowano dzisiaj w „Nature”. Detekcja jest potwierdzeniem, że cięższe pierwiastki we Wszechświecie mogą formować się w zderzeniach gwiazd neutronowych, dokładając brakujący element w układance powstawania pierwiastków chemicznych.

Przestrzeń okołoziemska systematycznie jest odwiedzana przez małe ciała Układu SłonecznegoOsiemnastego października nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 UG. Obiekt przemknął w odległości około 323 tysięcy kilometrów.

Planetoida o oznaczeniu 2019 UG zbliżyła się do naszej planety w dniu 18 października, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 11:20 CEST. Minimalny dystans wyniósł ok. 323 tysięcy kilometrów, co odpowiada ok. 0,89 średniej odległości do Księżyca. Meteoroid 2019 TN5 ma szacowaną średnicę około 11 metrów.

Polsko-holenderski zespół opisał pierwszą kometę spoza Układu Słonecznego

Pochodząca z innego układu planetarnego kometa 2I/Borisov (zaznaczona na żółto) opisana przez Polaków przechodzi właśnie przez Układ Słoneczny. Polsko-holenderskiemu zespołowi udało się ją opisać. Źródło: Piotr Guzik et al.Kometa 2I/Borisov to pierwsza w historii kometa z innego systemu planetarnego przyłapana na podróży przez Układ Słoneczny. Opisali ją właśnie astronomowie z Polski i Holandii. Na obserwacje tego niezwykłego ciała niebieskiego badacze mają jeszcze rok.

Jednym ze sławniejszych fraktali jest zbiór Mandelbrota. Tu widać jego fragment, gdzie zauważalne jest samopodobieństwo w tym obiekcie. Wygenerowany programem XaosFraktal to obiekt, którego fragment w powiększeniu wygląda podobnie jak całość. Strukturę fraktali odkryto już w białkach, graniach gór, sygnale z giełdy, plamach słonecznych czy nawet obrazach Jacksona Pollocka. O tym, czego szukają we fraktalach fizycy, mówi prof. Paweł Oświęcimka.