Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej.
Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej.
Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim.
Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii.
Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zobacz szczegóły »
AstroSklepy
Aktualnie online
Gości online: 2
Użytkowników online: 0
Łącznie użytkowników: 1 Najnowszy użytkownik: jacek
Czy jeden z ziemskich radioteleskopów odebrał sztuczny sygnał radiowy z gwiazdy HD164595?
Radioteleskop RATAN-600 / Credits - александр с кавказаRosyjski radioteleskop RATAN-600 odebrał pojedynczy, dwusekundowy sygnał radiowy na częstotliwości 2,7 GHz. Źródłem sygnału może być HD164595 – bardzo podobna do Słońca gwiazda położona ok 95 lat świetlnych od nas. Sygnał odebrano 15 maja 2015 roku, jednak informacja o nim pojawiła się w mediach dopiero 29 sierpnia 2016 roku. Badania przy pomocy RATAN-600 były prowadzone przez zespół naukowców pod przewodnictwem Claudio Maccone, powiązanego z organizacją SETI. Więcej szczegółów jak na razie nie podano do publicznej wiadomości.
Różne zidentyfikowane próbki mikrometeorytów / Credits - Project StardustPo latach poszukiwań norweski naukowiec zidentyfikował mikrometeoryty wśród różnych miejskich odpadków.
Każdego roku do atmosfery Ziemi wchodzi nawet 50 tysięcy ton materii meteorytowej. Jednakże tylko kilka procent tej materii dociera do powierzchni naszej planety. Zazwyczaj wykrywane są jedynie większe obiekty, zaś znacznie rzadziej dochodzi do obserwacji spadającego bolidu, z którego powstają meteoryty.
Pierwsze spojrzenie na obszary polarne Jowisza z sondy Juno - 28 sierpnia 2016 / Credits - NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSSDwudziestego siódmego sierpnia sonda Juno przemknęła w odległości około czterech tysięcy kilometrów nad chmurami Jowisza.
Start misji Juno nastąpił 5 sierpnia 2011 roku. To już druga wyprawa NASA w ramach programu New Frontiers – dla misji tej samej klasy, jak New Horizons. Przez pięć lat od startu Juno krążyła po wewnętrznym Układzie Słonecznym, stopniowo zmieniając swoją orbitę, aż wreszcie, przybyła do Jowisza 5 lipca 2016. Tego dnia, o 05:18 CEST Juno uruchomiła główny silnik na 35 minut. Bezbłędnie przeprowadzony manewr pozwolił na przechwycenie sondy przez pole grawitacyjne Jowisza.
Dodał: jacekW kategorii: Sondy Czytań: [910] Komentarzy: [0]
Satelity Proba-3 obserwują koronę słoneczną / ESACo około 18 miesięcy naukowcy i miłośnicy nauki zbierają się w wybranych miejscach na Ziemi, aby obserwować niesamowite zaćmienia Słońca. Wówczas Księżyc na krótko zasłania Słońce, ukazując zachwycającą zewnętrzną atmosferę gwiazdy, tzw. koronę. A gdyby tak uczeni mogli tworzyć takie zaćmienia w dowolnym momencie?
Dodał: jacekW kategorii: Sondy Czytań: [923] Komentarzy: [0]
Dwudziestego ósmego sierpnia nastąpił bliski przelot planetoidy 2016 QA2. To pierwszy wykryty przelot od ponad półtora miesiąca.Dwudziestego ósmego sierpnia nastąpił bliski przelot planetoidy 2016 QA2. To pierwszy wykryty przelot od ponad półtora miesiąca.
Moment przelotu 2016 QA2 nastąpił 28 sierpnia, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 03:24 CEST. Minimalny dystans pomiędzy tym meteoroidem a Ziemią wyniósł około 88 tysięcy kilometrów, czyli 0,23 średniej odległości do Księżyca. Planetoida została odkryta na zaledwie kilka godzin przed przelotem przez obserwatorium z Brazylii.
Dodał: jacekW kategorii: Niebo za oknem Czytań: [902] Komentarzy: [0]
Optyczny obraz z teleskopów Magellan I Hubble'a, pokazujący galaktyki z gromady Pocisk, 1E0657-56, na pomarańczowo i biało. Obraz rentgenowsku z Chandra pokazuje promienie rentgena w kolorze różowym. Źródła: Rentgen: NASA/CXC/CfA/M.Markevitch et al.; Optyka: NASA/STScI; Magellan/U.Arizona/D.Clowe et al. Opis mgławicy na Wikipedii - LinkNieznana wcześniej cząstka, którą zaobserwowali naukowcy węgierscy, może przenosić oddziaływania między materią widzialną i ciemną materią. Istnienie tej nowej cząstki wymaga jednak potwierdzenia w kolejnych eksperymentach - ocenia zespół fizyków teoretyków, wśród których znalazł się polski naukowiec.
Dodał: jacekW kategorii: Nauka Czytań: [886] Komentarzy: [0]
Artystyczna wizja planety okrążającej Proximę Centauri Wizja artystyczna prezentuje widok powierzchni planety Proxima b, okrążającej czerwonego karła Proxima Centauri, najbliższą gwiazdę względem Układu Słonecznego. Gwiazda podwójna Alfa Centauri AB także jest widoczna na obrazku, na prawo, w górę od Proximy. Proxima b jest nieco bardziej masywna niż Ziemia i krąży w ekosferze (tzw. strefie życia) wokół Proximy Centauri, gdzie panuje temperatura odpowiednia dla występowania wody w staniej ciekłym na powierzchni planety. Źródło: ESO/M. KornmesserKampania Pale Red Dot ujawniła istnienie świata o masie Ziemi na orbicie wokół gwiazdy Proxima Centauri
Astronomowie korzystający z teleskopów ESO oraz innych urządzeń uzyskali wyraźne dowody na istnienie planety okrążającej najbliższą względem Układu Słonecznego gwiazdę, Proximę Centauri. Od dawna poszukiwany świat, oznaczony Proxima b, krąży dookoła chłodnej, czerwonej gwiazdy macierzystej co 11 dni i ma temperaturę odpowiednią do występowania wody w stanie ciekłym na powierzchni. Ten skalisty świat jest nieco masywniejszy od Ziemi i stanowi najbliższą egzoplanetę względem nas – może być też najbliższym siedliskiem życia poza Układem Słonecznym. Publikacja opisująca to ważne odkrycie ukaże się 25 sierpnia 2016 r. w czasopiśmie „Nature”.
Pozycje sond STEREO w sierpniu 2016 względem Ziemi / Credits - NASAPo ponad 22 miesiącach NASA nawiązała kontakt z sondą STEREO-B.
Dwie prawie identyczne sondy STEREO (Solar TErrestrial RElations Observatory) zostały wystrzelone w październiku 2006 roku. Jedna z nich (STEREO-A) została skierowana na orbitę heliocentryczną nieco mniejszą od ziemskiej (czas obiegu 346 dni), a druga (STEREO-B) na orbitę nieco większą od ziemskiej (czas obiegu 388 dni). W konsekwencji obie sondy zaczęły stopniowo oddalać się od Ziemi i tym samym zwiększać kąt pomiędzy sobą.
Dodał: jacekW kategorii: Sondy Czytań: [916] Komentarzy: [0]
Wizja artystyczna ciasnego układu planetarnego / Credits - NASA/Tim PyleNaukowcy ogłosili odkrycie pięciu planet krążących wokół jednej gwiazdy, dzięki danym z fazy K2 misji Kepler.
Kosmiczny teleskop Kepler już teraz jest odpowiedzialny za prawdziwą rewolucję w naszym postrzeganiu Wszechświata. Dzięki niemu wiemy, że Wszechświat jest wręcz “przepełniony” planetami pozasłonecznymi, zarówno dużymi gazowymi gigantami, jak i małymi skalistymi obiektami wielkości Ziemi.
Artystyczna wizja układu V1213 Centauri. Źródło: Krzysztof Ulaczyk / Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego W gwiazdozbiorze Centaura zaobserwowano niezwykłe wydarzenie: przebudziła się tzw. gwiazda nowa. W czasie wybuchu układ był 2 mln razy jaśniejszy niż wcześniej. Polscy astronomowie już od lat obserwowali ten fragment nieba i po raz pierwszy potwierdzili mechanizm takiej eksplozji.
Pale Red Dot! / Źródło: ESO/Pale Red DotSukces Pale Red Dot?
Od kilku dni różne źródła sugerują sukces programu Pale Red Dot. Jak na razie brak jednak oficjalnego doniesienia.
Na początku tego roku ruszył program Pale Red Dot. Jest to program dedykowany obserwacjom Proximy Centauri – najbliższej (znanej) gwiazdy od Układu Słonecznego. Celem Pale Red Dot jest poszukiwanie małych egzoplanet, które mogą krążyć wokół Proximy Centauri. Chodzi tutaj o małe obiekty, o wielkości podobnej do Ziemi – większe, takie jak gazowe giganty zostały już w zasadzie wykluczone dzięki różnym obserwacjom astronomicznym.
Teleskop firmy Uniwersał po modernizacji otrzymał nowy montaż Dobsona. Autor Jacek Sabat, Źródło: PTMA KielceMiłośnicy astronomii z kieleckiego oddziału PTMA pokazali jak prawdziwi pasjonaci potrafią dbać o swój wymarzony teleskop astronomiczny. W dobie W dobie wyrzucania starego i brania nowego ich inicjatywa uczy wszystkich, że dobrze dbając o sprzęt może on służyć przez wiele, wiele lat kolejnym pokoleniom. Firma, która skonstruowała ową niezwykła konstrukcję, dzisiaj już nie produkuje takich teleskopów, ale jak widać nie przeszkadza to w tym, by dokładając nowe wyposażenie i regenerując elementy, można zmienić stare w nowe i jeszcze lepsze. Taki teleskop nawet dzisiaj pozostaje jedynie w marzeniach wielu pasjonatów nieba. Dzięki takim działaniom spełnia się kolejne marzenia obserwatorów kosmosu.
Plejady / Credits - Antonio Fernandez-SanchezAstronomom udało się wykryć w Plejadach brązowego karła, HII 3441B, co poszerza naszą wiedzę o tej gromadzie otwartej.
Około 440 lat świetlnych od Układu Słonecznego znajduje się gromada otwarta M45, zwana także Plejadami. Jest to jedna z najbliższych młodych gromad otwartych, co pozwala astronomom na badania procesów zachodzących w tego typu formacjach gwiazd. Jej bliskość pozwala także na poszukiwanie obiektów mniejszych od gwiazd, w tym egzoplanet i brązowych karłów.
Symulowany obraz z detektora CMS przedstawiający Bozon Higgsa uzyskany przez kolizję protonów rozpadających się na dżety hadronów i elektrony. Źródło: WikiPediaNie potwierdziły się wyniki z Wielkiego Zderzacza Hadronów (LHC) w CERN, które mogły świadczyć o zaobserwowaniu nowej supermasywnej cząstki o masie około 750 GeV. To, co zarejestrowano, okazało się fluktuacją statystyczną - ogłoszono na konferencji ICHEP 2016 w Chicago.
Dodał: jacekW kategorii: Nauka Czytań: [767] Komentarzy: [0]
Mapka pokazująca lokalizację radiantu roju Perseidy dla ŻaganiaDługo wyczekiwana noc nadchodzi. Pogoda stawia naszym nerwom silne wyzwanie. Wszyscy trzymają kciuki za czyste niebo, choć tyle, że o ciepłej letniej nocy nie wspomnę. Amatorzy szykują przeróżny sprzęt do rejestracji zjawisk meteorów. Bardziej zaawansowani i zawodowcy przygotowuję się na rejestrację dziennego maksimum Perseidów między 12:00 a 13:00 technikami radiowymi i radarowymi. Ale prawda jest taka, że nigdy nie wiadomo do końca jaka ta noc będzie. Każdy liczy na dziesiątki lub setki meteorów na godzinę lub choćby przez całą noc, ale prawda jest bardziej szorstka i czasem bywa ich niewiele więcej niż w czasie maksimów innych licznych rojów meteorowych. Jak więc będzie tym razem i czym będziemy walczyć tej nocy 12/13 sierpnia?
Dodał: jacekW kategorii: Niebo za oknem Czytań: [935] Komentarzy: [0]
The star cluster Messier 18 and its surroundings The small smattering of bright blue stars upper left of centre in this huge 615 megapixel ESO image is the perfect cosmic laboratory in which to study the life and death of stars. Known as Messier 18 this open star cluster contains stars that formed together from the same massive cloud of gas and dust. This image was captured by the OmegaCAM camera attached to the VLT Survey Telescope (VST) located at ESO’s Paranal Observatory in Chile. Źródło: ESO
Niewielka grupa jasnych, niebieskich gwiazd w lewym górnym rogu tego olbrzymiego 615-megapikselowego zdjęcia, to idealne kosmiczne laboratorium do badania życia i śmierci gwiazd. Gromada gwiazd, znana pod nazwą Messier 18, zwiera gwiazdy, które powstały razem z tego samego masywnego obłoku gazu i pyłu. Zdjęcie pokazuje także czerwone obłoki świecącego wodoru i ciemne pasma pyłu. Zostało wykonane za pomocą VLT Survey Telescope (VST), pracującego w należącym do ESO Obserwatorium Paranal w Chile.
Nasze miejsce we WszechświecieOkazuje się, że Droga Mleczna to część masywnej supergromady galaktyk, która jest jedną z największych znanych nam struktur w Kosmosie. To odkrycie to tylko początek nowych badań nad rozkładem materii we Wszechświecie
Noam I. Libeskind i R. Brent Tully
Jeden z meteorów z roju Perseid zarejestrowanych kamerą AllSky w Żganiu w dniu 7 sierpnia 2016r., czyli jeszcze długo przed corocznym maksimum.Pierwsza połowa sierpnia, to tradycyjnie najlepsza pora na wypatrywanie meteorów zwanych "spadającymi gwiazdami". Miłośników astronomii czeka wtedy maksimum roju Perseidów. W tym roku szanse na ich wypatrzenie będą większe, bo spodziewane są nawet dwa maksima.
Rozbłysk klasy M1.3 z 7 sierpnia 2016 / Credits - GOES, SXISiódmego sierpnia Słońce dość niespodziewanie wyemitowało rozbłysk dolnych stanów klasy M. Rozbłysk pochodził od grupy zza zachodniej krawędzi tarczy słonecznej.
Ostatnie silniejsze rozbłyski słoneczne zostały zanotowane 24 lipca z grupy 2567. Dzień wcześniej ten sam obszar aktywny wyemitował rozbłysk klasy M7.6 – póki co najsilniejszy w tym roku. Gdy 2567 zniknęła za zachodnim brzegiem tarczy słonecznej, nastąpiło kilka dni bez plam słonecznych, po czym pojawiły tylko się niewielkie rejony aktywne. Jednak żaden z tych obszarów nie miał wówczas bardziej rozwiniętej konfiguracji magnetycznej, czyli nie był zdolny do emisji rozbłysków.
Dodał: jacekW kategorii: Słońce Czytań: [869] Komentarzy: [0]
Dystrybucja kosmicznych śmieci widziana spoza orbity geostacjonarnej (GEO). Widoczne są dwa główne zbiorowiska, pierścień obiektów na orbicie GEO i chmura obiektów na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO).Monitorowanie nieba i krążących po ziemskiej orbicie kosmicznych śmieci, wykrywanie kosmicznych zagrożeń to zadania europejskiego projektu NEOSTED. W jego ramach powstanie pierwsza z globalnych sieci naziemnych obserwatoriów astronomicznych. W pracach uczestniczy też polska firma Creotech Instruments.
Zbliżająca się jasna kometa do Słońca - 4 sierpnia 2016 / Credits - NASA, ESA, SOHOStosunkowo duża kometa „muskająca Słońce” została zaobserwowana przez obserwatorium SOHO na początku sierpnia 2016 roku.
Solar and Heliospheric Observatory (SOHO) to wspólna misja Amerykańskiej Agencji Kosmicznej NASA i jej europejskiego odpowiednika ESA. Start SOHO nastąpił w grudniu 1995 roku. Sonda została umieszczona w punkcie L1 układu Ziemia-Słońce, około 1,5 mln kilometrów przed naszą planetą w kierunku naszej Dziennej Gwiazdy.
Europejski Kongres Robotyczny, który odbędzie się w dniach 12-13 września 2016 w Centrum Wystawienniczo-Kongresowym w Jasionce. W Kongresie udział wezmą przedstawiciele ministerstw, agend i instytucji odpowiedzialnych za rozwój sektora kosmicznego i okołokosmicznego. Kongres odbywać się będzie równolegle z trzecią edycją European Rover Challenge - największego wydarzenia robotyczno-kosmicznego w Europie.Prezentacja założeń do Polskiej Strategii Kosmicznej, spotkania networkingowe środowiska związanego z branżą kosmiczną oraz warsztaty mentoringowe – na to wszystko mogą liczyć uczestnicy pierwszego Europejskiego Kongresu Robotycznego (ERC – European Robotics Congress). W Centrum Wystawienniczo-Kongresowym w Jasionce koło Rzeszowa już 12 września spotkają się przedstawiciele ministerstw, agend rządowych, biznesu i nauki, którzy będą rozmawiać o możliwościach rozwoju sektora kosmicznego i szansach, jakie stwarza on dla polskiej gospodarki.
Dodał: jacekW kategorii: Wydarzenia Czytań: [919] Komentarzy: [0]
Pokazy astronomiczne w czasie pikniku naukowego w Zielonej GórzeW Polsce panuje bum na popularyzację nauki a astronomii szczególnie. W każdym bądź razie tak stwierdził redaktor naczelny Uranii Postępów astronomii w przedmowie do kolejnego numeru dwumiesięcznika. Czy tak jest naprawdę, czy jedynie odnosimy takie wrażenie trudno powiedzieć. W kraju nie możemy narzekać na jakikolwiek brak pikników, festynów czy innych tego typu imprez publicznych. Inną sprawą jest, czy tak właśnie wyobrażamy sobie popularyzację nauki w naszym społeczeństwie.
Dodał: jacekW kategorii: Wydarzenia Czytań: [1008] Komentarzy: [0]
Położenie orbity Keplera-1229 wewnątrz ekosfery swojej gwiazdy / Credits – PHL Areciboapraszamy na trzecią część przeglądu najciekawszych małych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. W tym artykule opisujemy Keplera-1229b.
Wraz z serwisem Puls Kosmosu publikujemy dostępne informacje na temat dziewięciu małych, prawdopodobnie skalistych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. Te dziewięć planet pozasłonecznych krąży wewnątrz lub bardzo blisko ekosfery swoich gwiazd. Oznacza to, że warunki na niektórych z tych egzoplanet mogą być zbliżone do tych, jakie występują na Ziemi. Planety otrzymały oznaczenia Kepler-1638b, Kepler-1606b, Kepler-1544b, Kepler-1455b, Kepler-560b, Kepler-1410b, Kepler-705b, Kepler-1229b i Kepler-1593b.
Spojrzenie na młode marsjańskie żleby / Credits - NASA, JPL, Uni of ArizonaMłode marsjańskie żleby prawdopodobnie nie kształtuje woda. Zatem jak one powstają?
Rok temu informowaliśmy o wynikach badań NASA, opartych o instrument CRISM (Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars), zainstalowany na pokładzie sondy Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Z tych badań wynikało, że nowe żleby na powierzchni Czerwonej Planety powstają wskutek chwilowego płynięcia ciekłej i być może wrzącej wody.
Dziś:
Wczoraj:
W tym tygodniu:
W tym miesiącu:
W tym roku:
Rosyjski radioteleskop RATAN-600 odebrał pojedynczy, dwusekundowy sygnał radiowy na częstotliwości 2,7 GHz. Źródłem sygnału może być HD164595 – bardzo podobna do Słońca gwiazda położona ok 95 lat świetlnych od nas. Sygnał odebrano 15 maja 2015 roku, jednak informacja o nim pojawiła się w mediach dopiero 29 sierpnia 2016 roku. Badania przy pomocy RATAN-600 były prowadzone przez zespół naukowców pod przewodnictwem Claudio Maccone, powiązanego z organizacją SETI. Więcej szczegółów jak na razie nie podano do publicznej wiadomości.
Po latach poszukiwań norweski naukowiec zidentyfikował mikrometeoryty wśród różnych miejskich odpadków.
Każdego roku do atmosfery Ziemi wchodzi nawet 50 tysięcy ton materii meteorytowej. Jednakże tylko kilka procent tej materii dociera do powierzchni naszej planety. Zazwyczaj wykrywane są jedynie większe obiekty, zaś znacznie rzadziej dochodzi do obserwacji spadającego bolidu, z którego powstają meteoryty.
Dwudziestego siódmego sierpnia sonda Juno przemknęła w odległości około czterech tysięcy kilometrów nad chmurami Jowisza.
Start misji Juno nastąpił 5 sierpnia 2011 roku. To już druga wyprawa NASA w ramach programu New Frontiers – dla misji tej samej klasy, jak New Horizons. Przez pięć lat od startu Juno krążyła po wewnętrznym Układzie Słonecznym, stopniowo zmieniając swoją orbitę, aż wreszcie, przybyła do Jowisza 5 lipca 2016. Tego dnia, o 05:18 CEST Juno uruchomiła główny silnik na 35 minut. Bezbłędnie przeprowadzony manewr pozwolił na przechwycenie sondy przez pole grawitacyjne Jowisza.
Co około 18 miesięcy naukowcy i miłośnicy nauki zbierają się w wybranych miejscach na Ziemi, aby obserwować niesamowite zaćmienia Słońca. Wówczas Księżyc na krótko zasłania Słońce, ukazując zachwycającą zewnętrzną atmosferę gwiazdy, tzw. koronę. A gdyby tak uczeni mogli tworzyć takie zaćmienia w dowolnym momencie?
Dwudziestego ósmego sierpnia nastąpił bliski przelot planetoidy 2016 QA2. To pierwszy wykryty przelot od ponad półtora miesiąca.
Moment przelotu 2016 QA2 nastąpił 28 sierpnia, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 03:24 CEST. Minimalny dystans pomiędzy tym meteoroidem a Ziemią wyniósł około 88 tysięcy kilometrów, czyli 0,23 średniej odległości do Księżyca. Planetoida została odkryta na zaledwie kilka godzin przed przelotem przez obserwatorium z Brazylii.
Nieznana wcześniej cząstka, którą zaobserwowali naukowcy węgierscy, może przenosić oddziaływania między materią widzialną i ciemną materią. Istnienie tej nowej cząstki wymaga jednak potwierdzenia w kolejnych eksperymentach - ocenia zespół fizyków teoretyków, wśród których znalazł się polski naukowiec. 
Kampania Pale Red Dot ujawniła istnienie świata o masie Ziemi na orbicie wokół gwiazdy Proxima Centauri
Po ponad 22 miesiącach NASA nawiązała kontakt z sondą STEREO-B.
Dwie prawie identyczne sondy STEREO (Solar TErrestrial RElations Observatory) zostały wystrzelone w październiku 2006 roku. Jedna z nich (STEREO-A) została skierowana na orbitę heliocentryczną nieco mniejszą od ziemskiej (czas obiegu 346 dni), a druga (STEREO-B) na orbitę nieco większą od ziemskiej (czas obiegu 388 dni). W konsekwencji obie sondy zaczęły stopniowo oddalać się od Ziemi i tym samym zwiększać kąt pomiędzy sobą.
Naukowcy ogłosili odkrycie pięciu planet krążących wokół jednej gwiazdy, dzięki danym z fazy K2 misji Kepler.
Kosmiczny teleskop Kepler już teraz jest odpowiedzialny za prawdziwą rewolucję w naszym postrzeganiu Wszechświata. Dzięki niemu wiemy, że Wszechświat jest wręcz “przepełniony” planetami pozasłonecznymi, zarówno dużymi gazowymi gigantami, jak i małymi skalistymi obiektami wielkości Ziemi.
W gwiazdozbiorze Centaura zaobserwowano niezwykłe wydarzenie: przebudziła się tzw. gwiazda nowa. W czasie wybuchu układ był 2 mln razy jaśniejszy niż wcześniej. Polscy astronomowie już od lat obserwowali ten fragment nieba i po raz pierwszy potwierdzili mechanizm takiej eksplozji. 
Sukces Pale Red Dot?
Od kilku dni różne źródła sugerują sukces programu Pale Red Dot. Jak na razie brak jednak oficjalnego doniesienia.
Na początku tego roku ruszył program Pale Red Dot. Jest to program dedykowany obserwacjom Proximy Centauri – najbliższej (znanej) gwiazdy od Układu Słonecznego. Celem Pale Red Dot jest poszukiwanie małych egzoplanet, które mogą krążyć wokół Proximy Centauri. Chodzi tutaj o małe obiekty, o wielkości podobnej do Ziemi – większe, takie jak gazowe giganty zostały już w zasadzie wykluczone dzięki różnym obserwacjom astronomicznym.
Miłośnicy astronomii z kieleckiego oddziału PTMA pokazali jak prawdziwi pasjonaci potrafią dbać o swój wymarzony teleskop astronomiczny. W dobie W dobie wyrzucania starego i brania nowego ich inicjatywa uczy wszystkich, że dobrze dbając o sprzęt może on służyć przez wiele, wiele lat kolejnym pokoleniom. Firma, która skonstruowała ową niezwykła konstrukcję, dzisiaj już nie produkuje takich teleskopów, ale jak widać nie przeszkadza to w tym, by dokładając nowe wyposażenie i regenerując elementy, można zmienić stare w nowe i jeszcze lepsze. Taki teleskop nawet dzisiaj pozostaje jedynie w marzeniach wielu pasjonatów nieba. Dzięki takim działaniom spełnia się kolejne marzenia obserwatorów kosmosu.
Astronomom udało się wykryć w Plejadach brązowego karła, HII 3441B, co poszerza naszą wiedzę o tej gromadzie otwartej.
Około 440 lat świetlnych od Układu Słonecznego znajduje się gromada otwarta M45, zwana także Plejadami. Jest to jedna z najbliższych młodych gromad otwartych, co pozwala astronomom na badania procesów zachodzących w tego typu formacjach gwiazd. Jej bliskość pozwala także na poszukiwanie obiektów mniejszych od gwiazd, w tym egzoplanet i brązowych karłów.
Nie potwierdziły się wyniki z Wielkiego Zderzacza Hadronów (LHC) w CERN, które mogły świadczyć o zaobserwowaniu nowej supermasywnej cząstki o masie około 750 GeV. To, co zarejestrowano, okazało się fluktuacją statystyczną - ogłoszono na konferencji ICHEP 2016 w Chicago. 
Długo wyczekiwana noc nadchodzi. Pogoda stawia naszym nerwom silne wyzwanie. Wszyscy trzymają kciuki za czyste niebo, choć tyle, że o ciepłej letniej nocy nie wspomnę. Amatorzy szykują przeróżny sprzęt do rejestracji zjawisk meteorów. Bardziej zaawansowani i zawodowcy przygotowuję się na rejestrację dziennego maksimum Perseidów między 12:00 a 13:00 technikami radiowymi i radarowymi. Ale prawda jest taka, że nigdy nie wiadomo do końca jaka ta noc będzie. Każdy liczy na dziesiątki lub setki meteorów na godzinę lub choćby przez całą noc, ale prawda jest bardziej szorstka i czasem bywa ich niewiele więcej niż w czasie maksimów innych licznych rojów meteorowych. Jak więc będzie tym razem i czym będziemy walczyć tej nocy 12/13 sierpnia?
Okazuje się, że Droga Mleczna to część masywnej supergromady galaktyk, która jest jedną z największych znanych nam struktur w Kosmosie. To odkrycie to tylko początek nowych badań nad rozkładem materii we Wszechświecie
Noam I. Libeskind i R. Brent Tully
Pierwsza połowa sierpnia, to tradycyjnie najlepsza pora na wypatrywanie meteorów zwanych "spadającymi gwiazdami". Miłośników astronomii czeka wtedy maksimum roju Perseidów. W tym roku szanse na ich wypatrzenie będą większe, bo spodziewane są nawet dwa maksima. 
Siódmego sierpnia Słońce dość niespodziewanie wyemitowało rozbłysk dolnych stanów klasy M. Rozbłysk pochodził od grupy zza zachodniej krawędzi tarczy słonecznej.
Ostatnie silniejsze rozbłyski słoneczne zostały zanotowane 24 lipca z grupy 2567. Dzień wcześniej ten sam obszar aktywny wyemitował rozbłysk klasy M7.6 – póki co najsilniejszy w tym roku. Gdy 2567 zniknęła za zachodnim brzegiem tarczy słonecznej, nastąpiło kilka dni bez plam słonecznych, po czym pojawiły tylko się niewielkie rejony aktywne. Jednak żaden z tych obszarów nie miał wówczas bardziej rozwiniętej konfiguracji magnetycznej, czyli nie był zdolny do emisji rozbłysków.
Monitorowanie nieba i krążących po ziemskiej orbicie kosmicznych śmieci, wykrywanie kosmicznych zagrożeń to zadania europejskiego projektu NEOSTED. W jego ramach powstanie pierwsza z globalnych sieci naziemnych obserwatoriów astronomicznych. W pracach uczestniczy też polska firma Creotech Instruments. 
Stosunkowo duża kometa „muskająca Słońce” została zaobserwowana przez obserwatorium SOHO na początku sierpnia 2016 roku.
Solar and Heliospheric Observatory (SOHO) to wspólna misja Amerykańskiej Agencji Kosmicznej NASA i jej europejskiego odpowiednika ESA. Start SOHO nastąpił w grudniu 1995 roku. Sonda została umieszczona w punkcie L1 układu Ziemia-Słońce, około 1,5 mln kilometrów przed naszą planetą w kierunku naszej Dziennej Gwiazdy.
Chiński łazik księżycowy definitywnie przestał działać.
Jadeitowy Królik (Yutu) – pierwszy chiński łazik księżycowy, definitywnie przestał działać. Wiadomość przekazał chińskie oficjalne media w środę 3 sierpnia.
Prezentacja założeń do Polskiej Strategii Kosmicznej, spotkania networkingowe środowiska związanego z branżą kosmiczną oraz warsztaty mentoringowe – na to wszystko mogą liczyć uczestnicy pierwszego Europejskiego Kongresu Robotycznego (ERC – European Robotics Congress). W Centrum Wystawienniczo-Kongresowym w Jasionce koło Rzeszowa już 12 września spotkają się przedstawiciele ministerstw, agend rządowych, biznesu i nauki, którzy będą rozmawiać o możliwościach rozwoju sektora kosmicznego i szansach, jakie stwarza on dla polskiej gospodarki.
W Polsce panuje bum na popularyzację nauki a astronomii szczególnie. W każdym bądź razie tak stwierdził redaktor naczelny Uranii Postępów astronomii w przedmowie do kolejnego numeru dwumiesięcznika. Czy tak jest naprawdę, czy jedynie odnosimy takie wrażenie trudno powiedzieć. W kraju nie możemy narzekać na jakikolwiek brak pikników, festynów czy innych tego typu imprez publicznych. Inną sprawą jest, czy tak właśnie wyobrażamy sobie popularyzację nauki w naszym społeczeństwie.
apraszamy na trzecią część przeglądu najciekawszych małych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. W tym artykule opisujemy Keplera-1229b.
Wraz z serwisem Puls Kosmosu publikujemy dostępne informacje na temat dziewięciu małych, prawdopodobnie skalistych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. Te dziewięć planet pozasłonecznych krąży wewnątrz lub bardzo blisko ekosfery swoich gwiazd. Oznacza to, że warunki na niektórych z tych egzoplanet mogą być zbliżone do tych, jakie występują na Ziemi. Planety otrzymały oznaczenia Kepler-1638b, Kepler-1606b, Kepler-1544b, Kepler-1455b, Kepler-560b, Kepler-1410b, Kepler-705b, Kepler-1229b i Kepler-1593b.
Młode marsjańskie żleby prawdopodobnie nie kształtuje woda. Zatem jak one powstają?
Rok temu informowaliśmy o wynikach badań NASA, opartych o instrument CRISM (Compact Reconnaissance Imaging Spectrometer for Mars), zainstalowany na pokładzie sondy Mars Reconnaissance Orbiter (MRO). Z tych badań wynikało, że nowe żleby na powierzchni Czerwonej Planety powstają wskutek chwilowego płynięcia ciekłej i być może wrzącej wody.
6:41
19:04
