Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej.
Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej.
Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim.
Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii.
Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zobacz szczegóły »
AstroSklepy
Aktualnie online
Gości online: 2
Użytkowników online: 0
Łącznie użytkowników: 1 Najnowszy użytkownik: jacek
Odwiedziny gości
Dziś:
377
Wczoraj:
2,740
W tym tygodniu:
377
W tym miesiącu:
39,786
W tym roku:
39,786
Wszystkich:
13,071,573
Ankieta
Zaćmienie Księżyca w Żaganiu
Zapraszamy na spotkanie z Sekcją Astronomiczną na obserwacjach zaćmienia Księżyca.
W dniu 21-1-2019 r. o godzinie 04:00 na skrzyżowaniu ulic Łąkowej i Granicznej w Żaganiu
Teleskop TSC 60/90 o średnicy 90 cm w Centrum Astronomii UMK. Źródło: Tomasz Mrugalski / TZMATrwają zapisy na udział w Toruńskim Zlocie Miłośników Astronomii, który odbędzie się od 17 do 20 sierpnia b.r. - informuje serwis AstroVisioN.pl, który jest organizatorem zlotu.
Dodał: jacekW kategorii: Wydarzenia Czytań: [588] Komentarzy: [0]
na Tytanie występuje akrylonitryl - związek, który w powstaniu dziwnego życia mógłby nieźle pomócParę lat temu astrobiolodzy wpadli na pomysł, jak - przynajmniej teoretycznie - w metanowych jeziorach Tytana, księżyca Saturna, mogłoby powstać życie. Teraz zbadano, że na Tytanie występuje akrylonitryl - związek, który w powstaniu takiego dziwnego życia mógłby nieźle pomóc.
Przestrzeń pomiędzy Ziemią a Księżycem często naruszają małe planetoidyDwudziestego pierwszego lipca nastąpił bliski przelot planetoidy 2017 OO1. Ten obiekt znalazł się w odległości około 127 tysięcy kilometrów od Ziemi.
Moment największego zbliżenia 2017 OO1 do Ziemi nastąpił 21 lipca około godziny 05:31 CEST. W momencie zbliżenia 2017 OO1 znalazł się w odległości około 127 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to około 0,33 średniego dystansu do Księżyca.
The Orion Nebula and cluster from the VLT Survey Telescope OmegaCAM - the wide-field optical camera on ESO's VLT Survey Telescope (VST) - has captured the spectacular Orion Nebula and its associated cluster of young stars in great detail, producing this beautiful new image. This famous object, the birthplace of many massive stars, is one of the closest stellar nurseries, at a distance of about 1350 light-years. Źródło: ESO/G. BeccariDzięki nowym obserwacjom przy pomocy należącego do ESO teleskopu VST, astronomowie odkryli trzy różne populacje niemowlęcych gwiazd w gromadzie w Mgławicy Oriona. To niespodziewane odkrycie dodaje nowy, bardzo ważny aspekt, do zrozumienia w jaki sposób formują się takie gromady. Odkrycie sugeruje, że powstawanie gwiazd może zachodzić falami, z których każda zachodzi w znacznie szybszej skali czasowej niż do tej pory przypuszczano.
WISE na orbicie okołoziemskiej - wizja artystyczna / Credits: NASA-JPLNa podstawie danych z WISE ustalono, że istnieje ponad siedem razy więcej długookresowych komet niż wcześniej sądzono.
Powszechnie wiadomo, że komety których obrót wokół Słońca trwa więcej niż 200 lat są trudne do zbadania. Dzieję się tak ponieważ większość czasu spędzają one z dala od Układu Słonecznego, wiele z nich nigdy nie zbliży się do Słońca w czasie trwania przeciętnego życia ludzkiego. Te które zmierzają do wewnątrz Obłoku Oorta, czyli grupy lodowych ciał mających swój początek około 300 bilionów kilometrów od Słońca, mogą mieć okresu obiegu wokół Słońca rzędu tysięcy lub nawet milionów lat.
Dodał: jacekW kategorii: US Czytań: [760] Komentarzy: [0]
Mikrosoczewkowanie grawitacyjne przez planetę swobodną - wizja artystyczna. Autor: dr Jan Skowron (Obserwatorium Astronomiczne UW)Naukowcy od dawna podejrzewali, że we Wszechświecie istnieją planety podobne do Ziemi, które nie są jednak związane grawitacyjnie z żadną gwiazdą. Teraz astronomowie z Uniwersytetu Warszawskiego po raz pierwszy znaleźli ślady takich obiektów.
Ujęcie rozbłysku z 23 lipca okiem sondy STEREO-A / Credits - NASADwudziestego trzeciego lipca grupa plam 2665 wyemitowała silny rozbłysk oraz bardzo rozległy koronalny wyrzut masy. Rozbłysk został wyemitowany po niewidocznej z Ziemi stronie Słońca.
Rozbudowana grupa plam 2665 zniknęła 19 lipca za zachodnim brzegiem tarczy słonecznej . Przez czas pobytu tej grupy po stronie widocznej z naszej planety ta grupa wyemitowała dwa rozbłyski dolnych stanów klasy M (M1.3 i M2.4). Jak się kilka dni później okazało nie był to ostatni rozbłysk z grupy 2665.
Dodał: jacekW kategorii: Słońce Czytań: [705] Komentarzy: [0]
Przestrzeń wokół marsjańskich punktów L, w którym występują planetoidy trojańskie tej planety / Credits ? Armagh ObservatoryJest możliwe, że część planetoid trojańskich krążących po orbicie Marsa pochodzi z Czerwonej Planety.
W 1990 roku odkryto pierwszą planetoidę trojańską Marsa. Obiektowi nadano numer 5261 oraz nazwę "Eureka". Jest to planetoida o średnicy około 2-4 km. W 2011 roku zaobserwowano również towarzyszący jej księżyc o średnicy około 450 m.
Dodał: jacekW kategorii: US Czytań: [813] Komentarzy: [0]
Łowca planet w Obserwatorium La Silla widzi pierwsze światło
MASCARA planet hunting system at ESO's La Silla Observatory The MASCARA (Multi-site All-Sky CAmeRA) station at ESO's La Silla Observatory in Chile achieved first light in July 2017. This new facility will seek out transiting exoplanets as they pass in front of their bright parent stars and create a catalogue of targets for future exoplanet characterisation observations. This view shows the five cameras the form the MASCARA system. Together the five wide-angle lenses allow MASCARA to image almost the entire visible sky in one go. Źródło: ESO/G. J. TalensStacja MASCARA (Multi-site All-Sky CAmeRA) w Obseratorium La Silla w Chile uzyskała pierwsze światło. To nowe urządzenie będzie poszukiwać tranzytujących egzoplanet, w trakcie ich przechodzenia na tle gwiazd macierzystych. Ma utworzyć katalog celów dla przyszłych, dokładniejszych obserwacji planet pozasłonecznych.
Czerwone karły nasłuchiwane w ramach programu przez radioteleskop w Arecibo / Credits - PHL @UPR Arecibo, Aladin Sky AtlasTrwa program nasłuchu czerwonych karłów za pomocą radioteleskopu w Arecibo. W przypadku pobliskiego czerwonego karła Ross 128 zarejestrowano dość niecodzienne wyniki.
Ross 128 to jedna z najbliższych gwiazd w otoczeniu Układu Słonecznego. Odległość tego czerwonego karła od Słońca to 10,9 roku świetlnego. Gwiazda została odkryta mniej niż 100 lat temu - w 1925 roku przez amerykańskiego astronoma Franka Elmora Ross'a. Tak późne odkrycie pobliskiej gwiazdy ma związek z niską jasnością Ross 128 - jest to około +13,5 magnitudo.
W lipcu następują dość bliskie przeloty planetoid obok Ziemi: 2017 BS5, 2017 NT5 i 2017 MC4. Te obiekty są wyraźnie większe od typowych małych planetoid i meteoroidów zbliżających się do naszej planety.W lipcu następują dość bliskie przeloty planetoid obok Ziemi: 2017 BS5, 2017 NT5 i 2017 MC4. Te obiekty są wyraźnie większe od typowych małych planetoid i meteoroidów zbliżających się do naszej planety.
Dodał: jacekW kategorii: Niebo za oknem Czytań: [584] Komentarzy: [0]
"Smocze Łuski" na Marsie / MROMars Reconnaissance Orbiter wykonał zdjęcie interesującej powierzchni na Czerwonej Planecie.
Na zdjęciach wykonanych przez Mars Reconnaissance Orbiter zauważono interesującą teksturę powierzchni czerwonego globu. Jest ona wynikiem oddziaływania wody na glebę. Interakcja ta wywołała erozję terenu i skutkowała odsłonięciem skały. Ta marsjańska powierzchnia specyficznie przekształciła się w skały gliniaste a ich różowawa, przypominająca łuski tekstura wygląda w sposób jaki większość osób wyobraża sobie skórę smoka.
Dodał: jacekW kategorii: US Czytań: [785] Komentarzy: [0]
Południowy obszar polarny Jowisza (przetworzony obraz z danych z Juno) / Credits - NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/Roman TkachenkoWystrzelona w 2011 roku sonda Juno, która od roku znajduje się na orbicie Jowisza, wykonała w dniu 11 lipca bliski przelot w pobliżu planety, mijając jej najbardziej charakterystyczny twór - Wielką Czerwoną Plamę.
Juno jest stosunkowo niedużą sondą o masie startowej około 3,5 tony, która od roku dostarcza niezwykle szczegółowych zdjęć systemu Jowisza, w szczególności samej planety i jej niezwykle dynamicznego i złożonego układu atmosferycznego.
Dodał: jacekW kategorii: Sondy Czytań: [750] Komentarzy: [0]
10 minut po rozbłysku klasy M1.3 z 9 lipca / Credits - NASA, SDODziewiątego lipca grupa 2665 wyemitowała rozbłysk klasy M1.3.
Od piątego lipca na widocznej z Ziemi tarczy słonecznej obserwujemy rozbudowaną (jak na ten okres cyklu) grupę plam. Ten obszar aktywny otrzymał oznaczenie 2665. Do 9 lipca ten obszar nie emitował silniejszych rozbłysków, jednak zaobserwowano dalszy rozrost poszczególnych plam tej grupy.
Oślepiająca galaktyka Messier 77 Bardzo Duży Teleskop (VLT), który należy do ESO, uchwycił widok wspaniałej galaktyki spiralnej z poprzeczką Messier 77. Zdjęcie pokazuje piękno galaktyki, uwidaczniając jej lśniące ramiona spiralne skrzyżowane z pasmami pyłu, ale nie zdradza burzliwej natury obiektu. Źródło:ESONależący do ESO teleskop VLT wykonał zdjęcie wspaniałej galaktyki spiralnej z poprzeczką Messier 77. Fotografia pokazuje piękno obiektu, prezentując jego lśniące ramiona krzyżujące się z pasmami pyłu, ale nie zdradza burzliwej natury tej galaktyki.
Dziś:
Wczoraj:
W tym tygodniu:
W tym miesiącu:
W tym roku:
Trwają zapisy na udział w Toruńskim Zlocie Miłośników Astronomii, który odbędzie się od 17 do 20 sierpnia b.r. - informuje serwis AstroVisioN.pl, który jest organizatorem zlotu. 
Parę lat temu astrobiolodzy wpadli na pomysł, jak - przynajmniej teoretycznie - w metanowych jeziorach Tytana, księżyca Saturna, mogłoby powstać życie. Teraz zbadano, że na Tytanie występuje akrylonitryl - związek, który w powstaniu takiego dziwnego życia mógłby nieźle pomóc. 
Dwudziestego pierwszego lipca nastąpił bliski przelot planetoidy 2017 OO1. Ten obiekt znalazł się w odległości około 127 tysięcy kilometrów od Ziemi.
Moment największego zbliżenia 2017 OO1 do Ziemi nastąpił 21 lipca około godziny 05:31 CEST. W momencie zbliżenia 2017 OO1 znalazł się w odległości około 127 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to około 0,33 średniego dystansu do Księżyca.
Dzięki nowym obserwacjom przy pomocy należącego do ESO teleskopu VST, astronomowie odkryli trzy różne populacje niemowlęcych gwiazd w gromadzie w Mgławicy Oriona. To niespodziewane odkrycie dodaje nowy, bardzo ważny aspekt, do zrozumienia w jaki sposób formują się takie gromady. Odkrycie sugeruje, że powstawanie gwiazd może zachodzić falami, z których każda zachodzi w znacznie szybszej skali czasowej niż do tej pory przypuszczano.
Na podstawie danych z WISE ustalono, że istnieje ponad siedem razy więcej długookresowych komet niż wcześniej sądzono.
Powszechnie wiadomo, że komety których obrót wokół Słońca trwa więcej niż 200 lat są trudne do zbadania. Dzieję się tak ponieważ większość czasu spędzają one z dala od Układu Słonecznego, wiele z nich nigdy nie zbliży się do Słońca w czasie trwania przeciętnego życia ludzkiego. Te które zmierzają do wewnątrz Obłoku Oorta, czyli grupy lodowych ciał mających swój początek około 300 bilionów kilometrów od Słońca, mogą mieć okresu obiegu wokół Słońca rzędu tysięcy lub nawet milionów lat.
Naukowcy od dawna podejrzewali, że we Wszechświecie istnieją planety podobne do Ziemi, które nie są jednak związane grawitacyjnie z żadną gwiazdą. Teraz astronomowie z Uniwersytetu Warszawskiego po raz pierwszy znaleźli ślady takich obiektów. 
Dwudziestego trzeciego lipca grupa plam 2665 wyemitowała silny rozbłysk oraz bardzo rozległy koronalny wyrzut masy. Rozbłysk został wyemitowany po niewidocznej z Ziemi stronie Słońca.
Rozbudowana grupa plam 2665 zniknęła 19 lipca za zachodnim brzegiem tarczy słonecznej . Przez czas pobytu tej grupy po stronie widocznej z naszej planety ta grupa wyemitowała dwa rozbłyski dolnych stanów klasy M (M1.3 i M2.4). Jak się kilka dni później okazało nie był to ostatni rozbłysk z grupy 2665.
Jest możliwe, że część planetoid trojańskich krążących po orbicie Marsa pochodzi z Czerwonej Planety.
W 1990 roku odkryto pierwszą planetoidę trojańską Marsa. Obiektowi nadano numer 5261 oraz nazwę "Eureka". Jest to planetoida o średnicy około 2-4 km. W 2011 roku zaobserwowano również towarzyszący jej księżyc o średnicy około 450 m.
Stacja MASCARA (Multi-site All-Sky CAmeRA) w Obseratorium La Silla w Chile uzyskała pierwsze światło. To nowe urządzenie będzie poszukiwać tranzytujących egzoplanet, w trakcie ich przechodzenia na tle gwiazd macierzystych. Ma utworzyć katalog celów dla przyszłych, dokładniejszych obserwacji planet pozasłonecznych.
Trwa program nasłuchu czerwonych karłów za pomocą radioteleskopu w Arecibo. W przypadku pobliskiego czerwonego karła Ross 128 zarejestrowano dość niecodzienne wyniki.
Ross 128 to jedna z najbliższych gwiazd w otoczeniu Układu Słonecznego. Odległość tego czerwonego karła od Słońca to 10,9 roku świetlnego. Gwiazda została odkryta mniej niż 100 lat temu - w 1925 roku przez amerykańskiego astronoma Franka Elmora Ross'a. Tak późne odkrycie pobliskiej gwiazdy ma związek z niską jasnością Ross 128 - jest to około +13,5 magnitudo.
Mars Reconnaissance Orbiter wykonał zdjęcie interesującej powierzchni na Czerwonej Planecie.
Na zdjęciach wykonanych przez Mars Reconnaissance Orbiter zauważono interesującą teksturę powierzchni czerwonego globu. Jest ona wynikiem oddziaływania wody na glebę. Interakcja ta wywołała erozję terenu i skutkowała odsłonięciem skały. Ta marsjańska powierzchnia specyficznie przekształciła się w skały gliniaste a ich różowawa, przypominająca łuski tekstura wygląda w sposób jaki większość osób wyobraża sobie skórę smoka.
Wystrzelona w 2011 roku sonda Juno, która od roku znajduje się na orbicie Jowisza, wykonała w dniu 11 lipca bliski przelot w pobliżu planety, mijając jej najbardziej charakterystyczny twór - Wielką Czerwoną Plamę.
Juno jest stosunkowo niedużą sondą o masie startowej około 3,5 tony, która od roku dostarcza niezwykle szczegółowych zdjęć systemu Jowisza, w szczególności samej planety i jej niezwykle dynamicznego i złożonego układu atmosferycznego.
Dziewiątego lipca grupa 2665 wyemitowała rozbłysk klasy M1.3.
Od piątego lipca na widocznej z Ziemi tarczy słonecznej obserwujemy rozbudowaną (jak na ten okres cyklu) grupę plam. Ten obszar aktywny otrzymał oznaczenie 2665. Do 9 lipca ten obszar nie emitował silniejszych rozbłysków, jednak zaobserwowano dalszy rozrost poszczególnych plam tej grupy.
Należący do ESO teleskop VLT wykonał zdjęcie wspaniałej galaktyki spiralnej z poprzeczką Messier 77. Fotografia pokazuje piękno obiektu, prezentując jego lśniące ramiona krzyżujące się z pasmami pyłu, ale nie zdradza burzliwej natury tej galaktyki.
7:51
16:29
