Partnerzy

Astro-Miejsca


URANIA

astroturystyka

100 lat IAU

IAU

Centrum Nauki Kepler

Planetarium Wenus

ERC

Centrum Nauk Przyrodniczych

Orion,serwis,astronomii,PTA

POLSA

Astronomia Nova

Astronarium

forum astronomiczne

IPCN

Portal AstroNet

Puls Kosmosu

Forum Meteorytowe

kosmosnautaNET

kosmosnautaNET

Nauka w Polsce

astropolis

astromaniak

PTMA

PTR

heweliusz

heweliusz

ESA

Astronomers Without Borders

Hubble ESA

Space.com

Space Place

Instructables

Tu pełno nauki

Konkursy

Olimpiady Astronomiczne
Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej. Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej. Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim. Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii. Olimpiady Astronomiczne


Urania Postępy Astronomii - konkurs dla szkół


astrolabium

Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Zobacz szczegóły »

astrolabium

konkurs, astronomiczny

AstroSklepy

Serwis Astro - 30 lat AstroDoświadczenia!

Astro Schopy
 Firma ScopeDome

Planeta Oczu

Astrocentrum

Wszystko o Nas

Logo SA GW, autor Jacek Patka





Forum Astronomiczne PL


BOINC

Classroom

FB

Księżyc


Data: 29-3-2024 08:30:15

faza

Słońce

Na niebie


La Lune

Mapa Nieba

Stellarium Web

TheSkyLive

Położenie JWST
Where is WEBB


ARTEMIS
ARTEMIS-1


Położenie ISS
The current position of the ISS
tranzyty ISS


The current position of the ISS

Misja KEPLER

ZOONIVERSE odkrywanie planet

EPUP
5282 planet

Astropogoda

Pogoda



sat24, chmury, pogoda


wyładowania atmosferyczne


III Prawo Keplera




Czytelnia


dwumiesięcznik

Urania, numery archiwalne,przedwojenne

Light Pollution

M-WiFi

gwiazdy,zmienne,poradnik,gazeta,pdf,astronomia,pomiary

vademecum, miłośnika, astronomii, dwumiesięcznik, astronomia

astronomia amatorska

Astronautilius

KTW'

kreiner, ziemia i wszechświat

poradnik, miłośnika, astronomii, książka, Tomasz, Rożek

poradnik, miłośnika, astronomii, książka, Rudż, Przemysław

atlas, nieba, książka, astronomia

atlas, księżyca, książka, astronomia

Poradnik Miłośnika Astronomii

Mądre Książki

Międzynarodowe badania meteorytu czelabińskiego

Astronomia Przekrój fragmentu meteorytu czelabińskiego - widoczne żyły uderzeniowe / Credits: Qing Zhu Yu, Uniwersytet Kalifornia-Davis Przekrój fragmentu meteorytu czelabińskiego - widoczne żyły uderzeniowe / Credits: Qing Zhu Yu, Uniwersytet Kalifornia-DavisMiędzynarodowy zespół badaczy opublikował pierwsze wyniki badań meteorytu czelabińskiego. Część z nich określana jest jako "przełomowa".


Międzynarodowy zespół badawczy składający się z 57 naukowców z dziewięciu krajów, pracujący pod przewodnictwem Olgi Popowej z Instytutu Dynamiki Geosfery Rosyjskiej Akademii Nauk i Petera Jenniskensa z NASA Ames Research Center i SETI Institute, po raz pierwszy zgromadził szczegółowe informacje o efektach upadku na Ziemię małego asteroidy - meteorytu czelabińskiego, który 15 lutego spadł na terytorium Rosji.

Jak podaje NASA w komunikacie prasowym, zebrano bezprecedensowe dane o upadku meteorytu, które to dane zrewolucjonizowały naszą wiedzę o tego typu zjawiskach. Meteoryt czelabiński jest największym ciałem niebieskim jakie wtargnęło w atmosferę Ziemi od 1908 roku (od czasu meteorytu tunguskiego), a więc też pierwszym zjawiskiem jakie mogliśmy obserwować i badać współcześnie dostępnymi nam urządzeniami i metodami.

Przyczynkiem do możliwości dobrego zbadania zjawiska była jego obserwacja przez dużą ilość kamer, głównie telewizji przemysłowej i rejestratorów samochodowych. Dało to naukowców unikalną możliwość wzajemnego porównania i skalibrowania wielu obserwacji. Dzięki temu zespół badawczy stworzył nową skalę porównawczą dla modelowania upadków asteroidów. "Naszym celem było zrozumienie wszystkich przyczyn i skutków fali uderzeniowej", wyjaśniał Peter Jenniskens, główny współautor raportu opublikowanego w Science.

Jak mówi Olga Popowa, kluczem w badaniach było zarejestrowanie relacji mieszkańców będących naocznymi świadkami zdarzenia i którzy rejestrowali je. Zespół pracował z nimi przez kilka tygodni po wydarzeniu, gdy wspomnienia i fakty były jeszcze świeże dla świadków.

Dzięki kalibracji materiału wideo poprzez zrównanie pozycji jasnych gwiazd na nieboskłonie, porównanie położenia i długości cieni, zespół Jenniskensa i Popowej wyznaczył średnicę meteoroidu na 20 metrów a prędkość uderzeniową meteorytu na 19 kilometrów na sekundę. Wysokość na której doszło do rozpadu ciała niebieskiego wyznaczono na 29,7 kilometra. W tej fazie meteoroid był obserwowany jako jaśniejszy od Słońca dla ludzi oddalonych nawet o 100 kilometrów. Około 1200 osób zostało rannych na skutek działania fali uderzeniowej. Dwadzieścia pięć osób twierdzi, że przebywając na zewnątrz w trakcie rozpadu meteoroidu doznało oparzeń od jego blasku. Moc wybuchu oszacowano na 500-600 kiloton TNT (trotylu).

Wydobycie największego fragmentu meteorytu czelabińskiego / Credits: RIA Nowosti Wydobycie największego fragmentu meteorytu czelabińskiego / Credits: RIA NowostiW innym badaniu opublikowanym w Nature przez naukowców z Kanady i Czech, podaje się, że meteoroid 19 metrów średnicy, masę 12 000 ton (wcześniej parametry te szacowano na 7 metrów i 10 000 ton), i że mógł być częścią 1200 metrowej asteroidy 86039, pierwszy raz zarejestrowanej w 1999, jako regularnie zbliżającej się do orbity Ziemi. Meteoryt sklasyfikowano jako chondryt LL.

Z powodu wysokiej temperatury dużą część materii tworzącej meteoroid wyparowała. Ilość materii, która spadła na Ziemię szacuje się na 4 do 6 ton, w czym ujęty jest ponad 600 kilogramowy fragment wyłowiony 16 października z jeziora Czerbakuł. Naukowcy przypuszczają, że rozpad meteorytu nastąpił z powodu licznych wewnętrznych uszkodzeń jakie wcześniej istniały w jego wnętrzu. Przekroje fragmentów meteorytu pokazują bowiem siatkę żył uderzeniowych przechodzących przez jego wnętrze. Powstają one, gdy asteroidy zderzają się między sobą. Ciepło generowane podczas takich zderzeń powoduje topienie się żelaza i niklu w ich wnętrzu, widocznych potem jako zgrubienia, żyły metalu. Badania laboratoryjne pokazały, że fragment meteorytu poddany parciu ulega zniszczeniu właśnie w tych miejscach.

Mike Zolensky, kosmochemik z Johnson Space Center, twierdzi, że czasem powstanie takich żył może wzmocnić strukturę asteroidy, ale w tym wypadku doszło do jej osłabienia. Do zderzenia mogło dojść około 4,4 miliarda lat temu, tj. około 115 milionów lat po sformowaniu się Układu Słonecznego. Naukowcy podkreślają znaczenie tego, że wydarzenia dosłownie z "zarania dziejów" wpłynęły na powstanie fali uderzeniowej miliardy lat później.

Jak mówi Qing-Zhu Yin, profesor wydziału nauk o ziemi i planetarnych Uniwersytetu Kalifornia-Davis, współuczestnik opublikowanych badań, "jeśli ludzkość nie chce skończyć jak dinozaury, musi szczegółowo badać zdarzenia takie jak to".

(NASA, AFP, SPX)

============

6 listopada magazyn Science opublikował najobszerniejszy dotychczas raport dotyczący upadku meteorytu czelabińskiego. Wśród opublikowanych materiałów znalazło się również potencjalnie pierwsze w historii nagranie upadku meteorytu (do jeziora Czerbakuł).

Międzynarodowy zespół badawczy, składający się z 57 naukowców z dziewięciu krajów, pracujący pod przewodnictwem Olgi Popowej z Instytutu Dynamiki Geosfery Rosyjskiej Akademii Nauk i Petera Jenniskensa z NASA Ames Research Center i SETI Institute, po raz pierwszy zgromadził szczegółowe informacje o efektach upadku na Ziemię małego asteroidy – meteorytu czelabińskiego, który 15 lutego spadł na terytorium Rosji. W zgromadzonych materiałach znalazło się także nagranie wideo.

Prawdopodobnie jest to pierwsze w historii nagranie upadku meteorytu. Wykonane zostało z kamery monitorującej Mikołaja Mielnikowa. W tle spowolnionego nagrania widać jak meteoryt wpada do jeziora, wzbijając przy tym śnieg pokrywający powierzchnię jeziora pokrytego wówczas 70-centymetrową warstwą lodu.


Credits: Mikołaj Mielnikow oraz P. Jenniskens i L. Ly z SETI Institute


Źródło: Kosmonauta.net


Przeczytaj więcej:

1
<
#1 | jacek dnia 08/11/2013 19:55:25
Dodano film z upadku meteorytu do jeziora Czerbakuł.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się , żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?
30,131,627 unikalne wizyty