W sobotę Centrum Kultury i władze miasta zorganizowały w rejonie Muzeum Obozów Jenieckich w Żaganiu wielki Konkurs Grillowania. Jakby nas, Sekcji Astronomicznej, miało zabraknąć na takiej imprezie? Tym bardziej, że pogoda dopisał, było pięknie i słonecznie, a do tego na tarczy naszej gwiazdy pokazała się na samym brzegu piękna plama i pochodnie.
Zamiast dyskutować w podziemiach naszego zamku o pięknie Wszechświata nad jego dachami postanowiliśmy udać się na ten piękny teren Muzeum i uatrakcyjnić cała imprezę. Oprócz sprzętu astronomicznego i naszego nieodłącznego, 10 calowego teleskopu, zabraliśmy własnego grilla i zrobiliśmy sobie naukowy piknik.
Kiełbaski wyszły wyśmienite, tym bardziej, że przyrządzała je sama Pani Joanna – ma Kobieta rękę do ognia. I choć sama impreza trwała od przedpołudnia, to szybko zostaliśmy namierzeni przez ciekawych żaganian, którzy ochoczo ustawili się w kolejce do naszej nieziemskiej armaty, by podglądać sekrety Słońca. A było co podglądać. Na brzegu tarczy pojawiła się ciekawa plama słoneczna, a dzięki pociemnieniu brzegowemu można było dostrzec bez trudu piękne pochodnie fotosferyczne. Zjawisko było obserwowane przez wszystkich dzięki zaopatrzeniu teleskopu w specjalny filtr z Mylaru, który wystarczająco zmniejsza ilość transmitowanego światła, by można było bezpiecznie obserwować światło gwiazdy.
Po zmroku, po zakończeniu imprezy byliśmy świadkami niezwykłego zjawiska porównywalnego do „katastrofy kanadyjskiej”. Jak aktywność słoneczna może mieć wpływ na nasze życie, mieli się okazję przekonać mieszkańcy kanadyjskiej prowincji Quebec, którym 13 marca 1989 r. wysiadło światło i wszelkie urządzenia elektryczne. W ciągu niecałych 90 sekund zostało pozbawionych prądu ok. 6 milionów odbiorców. Jak się okazało, ogromna ilość ludzi dzwoniła na policję i do wojska, że Ziemia jest atakowana przez kosmitów. Okazało się, że po raz pierwszy w życiu ludzie ci zobaczyli gwiazdy. My tym razem przeżyliśmy wspaniałe widowisko, kiedy technicy zgasili oświetlenie scen i zabrali swój sprzęt z terenu muzeum. Naszym oczom ukazał się wspaniały obraz rozgwieżdżonego nieba. Z rażącego światła halogenów przeszliśmy do zupełnej ciemności. Z każdą chwilą przybywało magicznych światełek na niebie. Po chwili dały się zobaczyć meteory i wstęga Drogi Mlecznej.
Od 21:00 (czasu lokalnego) rozpoczęliśmy obserwacje Jowisza, który leniwie podnosił się nad wschodnim horyzontem z lekka przysłoniętym drzewami. Zbliżający się do opozycji olbrzym pokazał już nam swoje tajemnicze pasy, w tym jeden zgubiony na gwiezdnym szlaku i stałe grono swoich księżyców. Widok był jak zwykle urzekający, ale najważniejsze było wykorzystanie sytuacji kiedy jego tarcza zbliża się rozmiarami do 50 sekund kątowych. Do opozycji dojedzie 22 września 2010 roku o godzinie drugiej w nocy. Już teraz prezentuje się wspaniale.
Astronomiczny Grill był rekompensatą za nieudane Perseidy. I choć mgła nas wygoniła do domu, to na to wspaniale miejsce obserwacji wrócimy jeszcze nie raz.
Przeczytaj więcej:
Kiełbaski wyszły wyśmienite, tym bardziej, że przyrządzała je sama Pani Joanna – ma Kobieta rękę do ognia. I choć sama impreza trwała od przedpołudnia, to szybko zostaliśmy namierzeni przez ciekawych żaganian, którzy ochoczo ustawili się w kolejce do naszej nieziemskiej armaty, by podglądać sekrety Słońca. A było co podglądać. Na brzegu tarczy pojawiła się ciekawa plama słoneczna, a dzięki pociemnieniu brzegowemu można było dostrzec bez trudu piękne pochodnie fotosferyczne. Zjawisko było obserwowane przez wszystkich dzięki zaopatrzeniu teleskopu w specjalny filtr z Mylaru, który wystarczająco zmniejsza ilość transmitowanego światła, by można było bezpiecznie obserwować światło gwiazdy.
Po zmroku, po zakończeniu imprezy byliśmy świadkami niezwykłego zjawiska porównywalnego do „katastrofy kanadyjskiej”. Jak aktywność słoneczna może mieć wpływ na nasze życie, mieli się okazję przekonać mieszkańcy kanadyjskiej prowincji Quebec, którym 13 marca 1989 r. wysiadło światło i wszelkie urządzenia elektryczne. W ciągu niecałych 90 sekund zostało pozbawionych prądu ok. 6 milionów odbiorców. Jak się okazało, ogromna ilość ludzi dzwoniła na policję i do wojska, że Ziemia jest atakowana przez kosmitów. Okazało się, że po raz pierwszy w życiu ludzie ci zobaczyli gwiazdy. My tym razem przeżyliśmy wspaniałe widowisko, kiedy technicy zgasili oświetlenie scen i zabrali swój sprzęt z terenu muzeum. Naszym oczom ukazał się wspaniały obraz rozgwieżdżonego nieba. Z rażącego światła halogenów przeszliśmy do zupełnej ciemności. Z każdą chwilą przybywało magicznych światełek na niebie. Po chwili dały się zobaczyć meteory i wstęga Drogi Mlecznej.
Od 21:00 (czasu lokalnego) rozpoczęliśmy obserwacje Jowisza, który leniwie podnosił się nad wschodnim horyzontem z lekka przysłoniętym drzewami. Zbliżający się do opozycji olbrzym pokazał już nam swoje tajemnicze pasy, w tym jeden zgubiony na gwiezdnym szlaku i stałe grono swoich księżyców. Widok był jak zwykle urzekający, ale najważniejsze było wykorzystanie sytuacji kiedy jego tarcza zbliża się rozmiarami do 50 sekund kątowych. Do opozycji dojedzie 22 września 2010 roku o godzinie drugiej w nocy. Już teraz prezentuje się wspaniale.
