Tak jak we wrześniu na niebie króluje Jowisz. Jego ogromna tarcza w okolicy opozycji daje możliwości obserwacji pasów i zmian w atmosferze tej planety. Za to nad ranem przybędzie niebie Saturn, którego warunki obserwacji stale się poprawiają.

Wśród ciekawych wydarzeń nie zabraknie meteorów. W tym miesiącu warto poświecić się Orionidom. Ich cykl aktywności wynosi 12 lat a w związku z zeszłorocznym widocznym, wzrostem warto na nie zapolować. Ciemne jesienne niebo będzie nam sprzyjało w obserwacjach. Natomiast w pierwszej dekadzie warto się skupić nad Drakonidami. Można spodziewać się również innych maksimów tego roju.

---

Słońce

Dni są coraz krótsze, co widać po momentach wschodu i zachodu Słońca. W Warszawie 1 października Słońce wschodzi o 4^h37^m, zachodzi o 16^h14^m, a 31 października wschodzi o 5^h29^m, zachodzi o 15^h09^m. W październiku Słońce wstępuje w znak Skorpiona.

Księżyc

Bezksiężycowe noce będziemy mieli w pierwszej połowie października, bowiem kolejność faz Księżyca jest w tym miesiącu następująca: ostatnia kwadra 1^d03^h52^m, nów 7^d18^h44^m, pierwsza kwadra 14^d21^h27^m, pełnia 23^d01^h37^m i ponownie ostatnia kwadra 30^d12^h46^m. W perygeum Księżyc znajdzie się 6^d13^h42^m, a w apogeum 18^d18^h19^m.

Planety, planety karłowate i planetoidy

Na początku miesiąca nad ranem, nisko nad wschodnim horyzontem, można jeszcze próbować odnaleźć obniżającego się z dnia na dzień Merkurego, który 1 października, na godzinę przed wschodem Słońca, wzniesie się na maksymalną wysokość 6°, świecąc z jasnością -1,2^m. Przez teleskop można będzie wtedy zobaczyć tarczę planety o średnicy 5'' w fazie zbliżającej się do pełni.

Wenus znajduje się na niebie w pobliżu Słońca i jest niewidoczna.

Warunki wieczornej widoczności Marsa w porównaniu do września praktycznie się nie zmieniają, co oznacza, że planeta ginie w blasku zorzy wieczornej, zachodząc niedługo po zachodzie Słońca.

Jowisz widoczny jest w pierwszej połowie nocy, świecąc z jasnością -2,9^m na granicy gwiazdozbiorów Ryb i Wodnika gwiazdozbioru. Planeta nadal znajduje się w pobliżu opozycji, co ułatwia obserwacje układów chmur w jej atmosferze oraz zjawisk w układzie księżyców galileuszowych.

W drugim tygodniu października na porannym niebie pojawia się Saturn, świecący z jasnością zaledwie +0,9^m. Warunki obserwacji planety z dnia na dzień się poprawiają. O ile w połowie miesiąca, na początku świtu cywilnego, ginie ona w blasku zorzy porannej na wysokości zaledwie 5° nad wschodnim horyzontem, o tyle pod koniec października wysokość ta wzrasta aż do 17°.

Warunki obserwacji Urana i Neptuna w stosunku do września się nie zmieniają.

Praktycznie nie zmieniają się również warunki obserwacji planety karłowatej (134340) Pluton.

W październiku w pobliżu opozycji znajdują się jasne planetoidy (jaśniejsze od 9,0^m):

(6) Hebe, (jasność 7,9^m-8,3^m). 8 X: 0^h13,7^m, -21°31'; 18 X: 0^h08,8^m, -22°26'; 28 X: 0^h06,2^m, -22°36'.

(8) Flora, (jasność 8,6^m-9,1^m). 8 X: 23^h12,0^m, -16°39'; 18 X: 23^h08,6^m, -16°33'; 28 X: 23^h08,7^m, -16°01'.

Meteory

Od 2 października do 7 listopada promieniują szybkie, białe meteory ze śladami, z roju Orionidów [ORI], związanego z kometą 1P/Halley. Radiant meteorów leży na granicy gwiazdozbiorów Oriona i Bliźniąt i ma współrzędne: α = 6^h20^m, δ = +16°. W bieżącym roku maksimum aktywności przypada 21 października, jednak odnotowywano już także inne maksima. Zważywszy na zwiększoną aktywność roju w poprzednich latach oraz na zbliżanie się do maksimum, występującego co 12 lat, jego obserwacje mogą być wartościowe. W obserwacjach tych bardzo będzie jednak przeszkadzał zbliżający się do pełni Księżyc.

Od 6 do 10 października promieniują wolne meteory z roju Drakonidów [GIA], związanego z kometą 21P/Giacobini-Zinner (dlatego zwane są również Giacobinidami). Radiant meteorów leży w gwiazdozbiorze Smoka i ma współrzędne: α = 17^h28^m, δ = +54°. W roku bieżącym jest przewidywane maksimum w dniu 8 października o 22^h45^m, jednak bardzo możliwe jest wystąpienie innych maksimów. W obserwacjach tych meteorów nie będzie przeszkadzał Księżyc tuż po nowiu.

Od 14 do 27 października promieniują szybkie meteory z roju epsilon Geminidów [EGE]. Radiant meteorów leży w gwiazdozbiorze Bliźniąt i ma współrzędne: α = 6^h48^m, δ = +27°. W bieżącym roku maksimum aktywności przypada 18 października, toteż w obserwacjach tego wyjątkowo słabo zbadanego roju w drugiej połowie nocy nie będzie przeszkadzał zachodzący wcześniej Księżyc po pierwszej kwadrze.

Dzień po dniu

1^d07^h

Złączenie Wenus z Marsem w odl. 6°.

4^d08^h

Minimalna libracja Księżyca (5,9°) w kierunku Sinus Iridium (oświetlona).

6^d

Gwiazda zmienna długookresowa R And (miryda) (0^h24,0^m, +38°35') osiąga maksimum jasności (6,9^m).

6^d

Gwiazda zmienna długookresowa V Peg (miryda) (22^h01,0^m, +6°07') osiąga maksimum jasności (8,7^m) .

6^d23^h24^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa Algol (β Per) osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 2,1^m do 3,4^m .

7^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Vir (miryda) (12^h38,5^m, +6°59') osiąga maksimum jasności (6,9^m).

7^d04^h

Złączenie Merkurego z Księżycem w odl. 7°.

7^d07^h

Złączenie Saturna z Księżycem w odl. 8°.

7^d19^h

Wenus nieruchoma w rektascensji.

8^d16^h

Złączenie Merkurego z Saturnem w odl. 0,5°.

9^d17^h57^m

Gwiazda zmienna ζ Gem (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,6^m).

9^d18^h

Złączenie Wenus z Księżycem w odl. 2°.

9^d20^h13^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa Algol (β Per) osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 2,1^m do 3,4^m .

10^d01^h

Złączenie Marsa z Księżycem w odl. 4°.

10^d18^h

Maksymalna libracja Księżyca (8,1°) w kierunku Mare Humboldtianum (oświetlone).

14^d21^h09^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m.

15^d22^h33^m

Gwiazda zmienna δ Cep (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

16^d

Gwiazda zmienna długookresowa RR Sgr (miryda) (19^h55,9^m, -29°11') osiąga maksimum jasności (6,8^m).

16^d

Gwiazda zmienna długookresowa ο Cet (Mira) (2^h19,3^m, -2°58') osiąga maksimum jasności (3,4^m) .

16^d19^h

Merkury w koniunkcji górnej ze Słońcem.

16^d22^h31^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

17^d03^h

Minimalna libracja Księżyca (5,6°) w kierunku Mare Australe (oświetlone).

17^d18^h

Złączenie Neptuna z Księżycem w odl. 4°.

18^d23^h

Zakrycie gwiazdy κ Aqu (5,0^m) przez ciemny brzeg Księżyca przed pełnią, widoczne w całej Polsce, na wysokości około 19° nad horyzontem (Szczecin 23^h09^m — Krosno 23^h15^m).

18^d23^h52^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

19^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Boo (miryda) (14^h37,2^m, +26°44') osiąga maksimum jasności (7,2^m).

19^d21^h34^m

Gwiazda zmienna ζ Gem (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,6^m) .

20^d07^h

Złączenie Jowisza z Księżycem w odl. 6°.

20^d11^h

Złączenie Urana z Księżycem w odl. 5°.

20^d18^h09^m

Gwiazda zmienna η Aql (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m).

21^d01^h13^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

21^d22^h35^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

22^d11^h

Maksymalna libracja Księżyca (6,9°) w kierunku krateru Clavius (zacieniony).

22^d21^h30^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa 1143 Cyg osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,4^m .

23^d12^h38^m

Słońce wstępuje w znak Skorpiona, jego długość ekliptyczna wynosi wówczas 210°.

25^d22^h

Złączenie Merkurego z Wenus w odl. 6°.

27^d22^h23^m

Gwiazda zmienna η Aql (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

28^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Crv (miryda) (12^h19,6^m, -19°15') osiąga maksimum jasności (7,5^m).

28^d

Gwiazda zmienna długookresowa T Her (miryda) (18^h09,1^m, +31°01') osiąga maksimum jasności (8,0^m).

28^d13^h

Minimalna libracja Księżyca (5,4°) w kierunku Oceanus Procellarum (oświetlony).

29^d01^h

Wenus w koniunkcji dolnej ze Słońcem.

29^d21^h56^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa Algol (β Per) osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 2,1^m do 3,4^m .

30^d01^h11^m

Gwiazda zmienna ζ Gem (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,6^m).

Więcej szczegółów na stronie Uranii