Luty to zaledwie 28 dni, ale wydarzyć może się w nich sporo. Od połowy lutego promieniują Leonidy a ich obserwacjom nie przeszkodzi Księżyc po ostatniej kwadrze. Merkury znika w blasku Słońca, ale rannym obserwacjom przyświeca piękna Wenus. Jeszcze przed nią warto poświecić czas Saturnowi, a wieczorem znaleźć kilka chwil dla oddalającego się od nas Jowisza. No i wiosnę czuć za pasem dnia przybędzie w ciągu miesiąca prawie dwie godziny. Krótsze noce to mniej czasu na obserwacje, szczególnie te pod ciemnym niebem. Zima nas nie rozpieszcza, szczególnie pogodą. Trudne potrafi być życie amatora astronomii.

Poniżej szczegóły dzień po dniu.

---

Słońce

Dni stają się coraz dłuższe. Słońce wędruje po części ekliptyki położonej pod płaszczyzną równika niebieskiego, ale jego deklinacja wzrasta w ciągu miesiąca od -17° do -8°, w związku z czym dnia przybywa prawie o dwie godziny: w Warszawie 1 lutego Słońce wschodzi o 6^h17^m, zachodzi o 15^h22^m, a 28 lutego wschodzi o 5^h25^m, zachodzi o 16^h13^m. W lutym Słońce wstępuje w znak Ryb.

Księżyc

Bezksiężycowe noce będziemy mieli na początku lutego, bowiem kolejność faz Księżyca jest w tym miesiącu następująca: nów 3^d02^h31^m, pierwsza kwadra 11^d07^h18^m, pełnia 18^d08^h36^m i ostatnia kwadra 24^d23^h26^m. W apogeum Księżyc znajdzie się 6^d23^h14^m, a w perygeum 19^d07^h28^m.

Planety, planety karłowate i planetoidy

Merkury znajduje się na niebie w pobliżu Słońca i jest niewidoczny.

Nad ranem, nisko nad południowo-wschodnim horyzontem, świeci Wenus jako „Gwiazda Poranna” o jasności -4,2^m. W ciągu miesiąca warunki widzialności planety znacząco się pogarszają — o ile na początku lutego, na godzinę przed wschodem Słońca, znajdziemy ją na wysokości 13° nad horyzontem, o tyle pod koniec miesiąca wysokość ta zmaleje do zaledwie 7°.

Mars znajduje się na niebie w pobliżu Słońca i jest niewidoczny.

Wieczorem można nadal obserwować Jowisza, świecącego w gwiazdozbiorze Ryb z jasnością -2,1^m. Wysokość planety nad południowo-zachodnim horyzontem, mierzona pod koniec zmierzchu cywilnego (około godzinę po zachodzie Słońca) w ciągu miesiąca maleje od 32° do zaledwie 18°, przez co obserwacje Jowisza na tle zorzy wieczornej staną się trudniejsze.

Nadal w drugiej połowie nocy, w gwiazdozbiorze Panny, możemy obserwować Saturna, zbliżającego się do kwietniowej opozycji.

Urana można jeszcze na początku miesiąca pod koniec zmierzchu astronomicznego odnaleźć około 20° nad południowo-zachodnim horyzontem, jednak już w połowie lutego zbliży się on na niebie na tyle blisko do Słońca, że jego obserwacja stanie się praktycznie niemożliwa. W odnalezieniu Urana może jednak pomóc jego położenie 6° na południowy zachód od Jowisza.

Neptun znajduje się na niebie w pobliżu Słońca i jest niewidoczny.

Planeta karłowata (134340) Pluton nadal wschodzi nad ranem niedługo przed wschodem Słońca i jest niewidoczna, ginąc w blasku zorzy porannej.

W lutym w pobliżu opozycji znajdują się jasne planetoidy (jaśniejsze od 9,0^m):

(7) Iris, (jasność 7,9^m-8,3^m): 10 II: 8^h01,4^m, +13°01'; 20 II: 7^h54,8^m, +13°23'; 2 III: 7^h51,6^m, +13°42'.

(44) Nysa, (jasność 8,9^m-9,4^m ): 31 I: 9^h45,6^m, +14°16'; 10 II: 9^h36,8^m, +15°28'; 20 II: 9^h27,8^m, +16°36'; 2 III: 9^h20,1^m, +17°33'.

Meteory

W dniach od 15 lutego do 10 marca promieniują, należące do kompleksu Virginid, δ Leonidy (DLE). Maksimum aktywności tego mało aktywnego roju przypada 25 lutego. Radiant meteorów leży w gwiazdozbiorze Lwa i ma współrzędne: α = 11^h12^m, δ = +16°. W wieczornych obserwacjach w tym roku nie będzie przeszkadzał Księżyc po ostatniej kwadrze.

**************************

1^d

Księżyc Saturna Tytan w maksymalnej elongacji zachodniej.

1^d12^h

Minimalna libracja Księżyca (5,2°) w kierunku Mare Australe (zacienione).

1^d17^h

Złączenie Merkurego z Księżycem w odl. 3°.

2^d22^h02^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

3^d03^h

Złączenie Marsa z Księżycem w odl. 4°.

4^d06^h

Złączenie Neptuna z Księżycem w odl. 4°.

4^d17^h

Mars w koniunkcji ze Słońcem.

4^d23^h23^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa HU Tau osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,7^m .

4^d23^h42^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa WW Aur osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,8^m do 6,6^m .

6^d

Gwiazda zmienna długookresowa R LMi (miryda) (9^h45,6^m, +34°31') osiąga maksimum jasności (7,1^m) .

6^d21^h

Złączenie Urana z Księżycem w odl. 5°.

7^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Peg (miryda) (23^h06,6^m, +10°32') osiąga maksimum jasności (7,8^m) .

7^d05^h

Złączenie Jowisza z Księżycem w odl. 5°.

8^d00^h54^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa δ Lib osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 4,4^m do 5,8^m .

9^d

Księżyc Saturna Tytan w maksymalnej elongacji wschodniej.

10^d

Gwiazda zmienna długookresowa χ Cyg (miryda) (19^h50,5^m, +32°55') osiąga maksimum jasności (5,2^m).

10^d

Gwiazda zmienna długookresowa RT Cyg (miryda) (19^h43,6^m, +48°47') osiąga maksimum jasności (7,3^m) .

10^d00^h54^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa WW Aur osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,8^m do 6,6^m .

10^d23^h58^m

Gwiazda zmienna δ Cep (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m).

12^d05^h

Maksymalna libracja Księżyca (7,8°) w kierunku Mare Orientale (zacienione).

15^d00^h28^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa δ Lib osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 4,4^m do 5,8^m .

15^d02^h54^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa U Oph osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,6^m .

15^d20^h53^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa Algol (β Per) osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 2,1^m do 3,4^m .

16^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Aql (miryda) (19^h06,4^m, +8°14') osiąga maksimum jasności (6,1^m) .

16^d16^h

Neptun w koniunkcji ze Słońcem.

17^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Tri (miryda) (2^h37,0^m, +34°16') osiąga maksimum jasności (6,2^m) .

17^d

Księżyc Saturna Tytan w maksymalnej elongacji zachodniej.

18^d05^h

Minimalna libracja Księżyca (6,1°) w kierunku krateru Plato (zacienione).

19^d00^h25^m

Słońce wstępuje w znak Ryb, jego długość ekliptyczna wynosi wówczas 330°.

19^d18^h12^m

Gwiazda zmienna η Aql (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

20^d23^h

Złączenie Merkurego z Marsem w odl. 1°.

21^d01^h

Złączenie Merkurego z Neptunem w odl. 1,5°.

21^d04^m

Złączenie Marsa z Neptunem w odl. 0,5°.

21^d13^h

Złączenie Saturna z Księżycem w odl. 8°.

21^d17^h33^m

Gwiazda zmienna δ Cep (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

22^d

Gwiazda zmienna długookresowa R Dra (miryda) (16^h32,6^m, +66°45') osiąga maksimum jasności (7,6^m) .

22^d00^h02^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa δ Lib osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 4,4^m do 5,8^m .

22^d03^h32^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa 1143 Cyg osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 5,9^m do 6,4^m .

23^d13^h

Maksymalna libracja Księżyca (7,9°) w kierunku Mare Humboldtianum (zacienione).

24^d

Gwiazda zmienna długookresowa S Vir (miryda) (13^h33,0^m, -7°12') osiąga maksimum jasności (7,0^m) .

25^d

Księżyc Saturna Tytan w maksymalnej elongacji zachodniej.

25^d03^h

Merkury w koniunkcji górnej ze Słońcem.

26^d22^h26^m

Gwiazda zmienna η Aql (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

27^d02^h20^m

Gwiazda zmienna δ Cep (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,5^m) .

28^d20^h35^m

Gwiazda zmienna ζ Gem (cefeida) osiąga maksimum jasności (3,6^m) .

28^d23^h36^m

Gwiazda zmienna zaćmieniowa δ Lib osiąga minimum jasności. Jasność gwiazdy spada od 4,4^m do 5,8^m .

UWAGA: