HR 8799 to układ planetarny odkryty dzięki obserwacjom w podczerwieni przeprowadzonym przez teleskop Hubblea w 1998 roku - z lewej strony grafiki. Z prawej strony mamy juz współczesne zdjęcie pokazujące układ planetTeleskop Hubblea w swoich zbiorach kryje jeszcze wiele tajemnic czekających na swoje odkrycie. Wystarczyło, że wdrożono nowy system informatyczny przetwarzający zbiory, by wśród zdjęć uzyskanych przez kamery na podczerwień oraz Multi-Object Spectrometer (NICMOS) z 1998 roku znaleźć obraz układu planetarnego. Obraz ten nie jest pośrednim wskaźnikiem istnienia tego układu lecz jego bezpośrednim obrazem i dowodem. Na omawianym zdjęciu jesteśmy w stanie zobaczyć układ czterech planet oddalony od ziemi o 130 lat świetlnych. Na zdjęciu obok, po prawej stronie mamy już obraz z dzisiejszych obserwacji gdzie układ widać dokładnie i wyraźnie.
W 2007 i 2008 pierwsze trzy planety zostały odkryte w bliskiej podczerwieni na podstawie naziemnych zdjęć wykonanych z WM Keck Observatory i teleskopu Gemini North przez Christian Marois z Narodowej Rady Badań Naukowych w Kanadzie i jego zespół. Ci sami odkryli w 2010 roku czwarta planetę układu HR 8799.
W 2009 roku David Lafreniere z Uniwersytetu w Montrealu jako pierwszy stosując nowoczesne techniki przetwarzania danych uzyskał obrazy najbardziej oddalonych planet, których istnienie było skrywane przez blask gwiazdy. Nowa analiza danych z obrazów przeprowadzona przez Remi Soummer z Space Telescope Science Institute w Baltimore ukazała istnienie 3 planet. Czwarta najbliższa, znajdująca się 1,5 miliarda kilometrów od gwiazdy skryta jest pod koronografem NICMOS blokującym światło gwiazdy centralnej.
Zdjęcie trzech zewnętrznych planet układu w podczerwieni, wykonane przy użyciu koronografu.
Śledzenie obrazu planet na wielu zdjęciach daje możliwość badanie wpływu masywnych planet na orbity pozostałych członków układu. Można również określić wszystkie parametry orbity oraz badać anomalie zachodzące w układzie planetarnym. Planety mają okresy obiegu 100, 200 i 400 lat. Dzięki bazie zasobów z teleskopu Hubblea można prześledzić już orbity tych ciał. W innym przypadku przyszło by czekać całe dekady na potrzebne dane. To wiedza za darmo, zdobyta jakby przy okazji.
Lafreniere opracował technikę odjęcia obrazu gwiazdy centralnej używając do tego 466 obrazów z bazy 10 lat pracy NICMOS.
Celem zespołu Soummer jest zwiększenie kontrastu obrazu oraz usunięcie pozostałości światła gwiazdy ale i efektów dyfrakcyjnych systemu obrazowania. To dało możliwość zobaczenia dwóch wewnętrznych planet o jasności 1/100000 jasności gwiazdy.
Zespół planuje zając się jeszcze 400 gwiazdami z bazy danych w celu poprawy jakości obrazów o 10 razy w stosunku do chwili ich powstania. W ten sposób mają uzyskać listę kandydatów na egzoplanetarne układy przeznaczone do potwierdzenia we współczesnych obserwacjach. To pokazuje potencjał tkwiący w zasobach teleskopu Hubblea gromadzonych przez 20 lat jego misji.
Przeczytaj więcej:
Teleskop Hubblea w swoich zbiorach kryje jeszcze wiele tajemnic czekających na swoje odkrycie. Wystarczyło, że wdrożono nowy system informatyczny przetwarzający zbiory, by wśród zdjęć uzyskanych przez kamery na podczerwień oraz Multi-Object Spectrometer (NICMOS) z 1998 roku znaleźć obraz układu planetarnego. Obraz ten nie jest pośrednim wskaźnikiem istnienia tego układu lecz jego bezpośrednim obrazem i dowodem. Na omawianym zdjęciu jesteśmy w stanie zobaczyć układ czterech planet oddalony od ziemi o 130 lat świetlnych. Na zdjęciu obok, po prawej stronie mamy już obraz z dzisiejszych obserwacji gdzie układ widać dokładnie i wyraźnie.
Śledzenie obrazu planet na wielu zdjęciach daje możliwość badanie wpływu masywnych planet na orbity pozostałych członków układu. Można również określić wszystkie parametry orbity oraz badać anomalie zachodzące w układzie planetarnym. Planety mają okresy obiegu 100, 200 i 400 lat. Dzięki bazie zasobów z teleskopu Hubblea można prześledzić już orbity tych ciał. W innym przypadku przyszło by czekać całe dekady na potrzebne dane. To wiedza za darmo, zdobyta jakby przy okazji.
