Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej.
Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej.
Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim.
Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii.
Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zobacz szczegóły »
Sputnik 1 w towarzystwie inżyniera - widać jaki mały był to satelitaPonad pół wieku temu w kosmos wzbił się pierwszy sztuczny satelita Ziemi. Jedyną funkcję jaką wykonywał to wysyłanie z orbity sygnału radiowego o swojej obecności. I udało mu się zapisać w historii ludzkości na zawsze. W czasie 1400 okrążeń planety był obserwowany przez wszystkich na jaj powierzchni, bowiem obawiano się, że znajduje się na nim radziecka broń. Trudny do obserwacji z racji niewielkiej jasności (6m) przyciągał uwagę wszystkich i dał pierwsze miejsce w tym wyścigu Związkowi Radzieckiemu. Dzisiaj może to nie mieć już takiego znaczenia, ale wtedy było celem samym w sobie. Dzisiaj krąży ich w najbliższym kosmosie tak wiele, że mam y problem z kontrolowaniem ich obecności. Doszliśmy do etapu, gdy trzeba rozwiązać problem krążącego w kosmosie złomu. Sputnik 1 (ros. "towarzysz podróży") – pierwszy sztuczny satelita Ziemi. Wystrzelony przez ZSRR 4 października 1957 roku. Wraz z 3 innymi satelitami serii Sputnik, był radzieckim wkładem w Międzynarodowy Rok Geofizyki. Wyniesienie Sputnika 1 na orbitę stało się początkiem wyścigu kosmicznego między ZSRR a USA. Obserwacje wizualne i radiowe Sputnika były prowadzone na całym świecie.
Pierwszym radzieckim satelitą miał być przyszły Sputnik 3. Ponieważ nie był gotowy na czas, a Rosjanie wiedzieli już o amerykańskim programie Vanguard, za wszelką cenę chcieli przyspieszyć własne prace nad sztucznym satelitą. Zwiększano polityczne naciski na szybkie wyniesienie jakiegokolwiek satelity w przestrzeń kosmiczną. Dlatego też szef radzieckiego biura kosmicznego, Siergiej Korolow wyznaczył w jego zastępstwo Sputnika 1 - małego i prostego w budowie satelitę, który pozwoli wyprzedzić konkurencję. Wszystko wskazuje, że budowa statku przebiegała prowizorycznie, bez wstępnych szkiców i planów. Korolow nadzorował osobiście wszystkie aspekty budowy statku.
Sputnik 1 stał się pierwszym ludzkim tworem, który osiągnął orbitę okołoziemską.
Do momentu spłonięcia w atmosferze, Sputnik 1 zdążył okrążyć Ziemię 1400 razy, co oznacza, że przebył łącznie ok. 60 milionów kilometrów. Rakieta, która wyniosła Sputnika 1 również dotarła na orbitę okołoziemską. Była widziana z powierzchni Ziemi jako obiekt o jasności magnitudo 1. Sam Sputnik miał jasność magnitudo 6, i był trudny do zaobserwowania. Pomimo tego obserwacje wizualne i radiowe Sputnika były prowadzone na całym świecie przez amatorów i profesjonalistów. Było to spowodowane między innymi tym, że Świat nie wiedział do końca, co krąży nad jego głową. Nie znano pojęcia "sztuczny satelita" i obawiano się, że może on przenosić broń.
Kilka replik Sputnika 1 można oglądać w muzeach w Rosji. Repliki znajdują się również w Muzeum Techniki w Warszawie, Planetarium w Olsztynie i w Smithsonian National Air and Space Museum.
Ponad pół wieku temu w kosmos wzbił się pierwszy sztuczny satelita Ziemi. Jedyną funkcję jaką wykonywał to wysyłanie z orbity sygnału radiowego o swojej obecności. I udało mu się zapisać w historii ludzkości na zawsze. W czasie 1400 okrążeń planety był obserwowany przez wszystkich na jaj powierzchni, bowiem obawiano się, że znajduje się na nim radziecka broń. Trudny do obserwacji z racji niewielkiej jasności (6m) przyciągał uwagę wszystkich i dał pierwsze miejsce w tym wyścigu Związkowi Radzieckiemu. Dzisiaj może to nie mieć już takiego znaczenia, ale wtedy było celem samym w sobie. Dzisiaj krąży ich w najbliższym kosmosie tak wiele, że mam y problem z kontrolowaniem ich obecności. Doszliśmy do etapu, gdy trzeba rozwiązać problem krążącego w kosmosie złomu.
