| EPUP |
| 5282 planet |
Nowe podczerwone zdjęcie NGC 6357 z teleskopu VISTA
Położona 8000 lat świetlnych od nas, widoczna w gwiazdozbiorze Skorpiona, NGC 6357 – czasami nazywana Mgławicą Homar [1] z powodu swojego wyglądu na zdjęciach w zakresie widzialnym – jest rejonem wypełnionym olbrzymimi obłokami gazu i wąsami ciemnego pyłu. W obłokach tych powstają gwiazdy, w tym gorące, masywne, świecące jasnym biało-niebieskim światłem w zakresie widzialnym.
Zaprezentowane zdjęcie wykorzystuje dane podczerwone z należącego do ESO teleskopu VISTA (Visible and Infrared Survey Telescope for Astronomy) w Obserwatorium Paranal w Chile. Stanowi niewielki fragment olbrzymiego przeglądu zwanego called VISTA Variables in the Vía Láctea (VVV), który fotografuje centralne części Galaktyki (eso1242). Nowe zdjęcie pokazuje drastycznie różny widok od obrazów w zakresie widzialnym – takich jak zdjęcie uzyskane przez 1,5-metrowy duński teleskop w La Silla – ponieważ promieniowanie podczerwone może znacznie głębiej penetrować pył, którym przesłonięty jest obiekt [2].
Jedna z młodych, jasnych gwiazd w NGC 6357, znana jako Pismis 24-1, była uważana za najbardziej masywną znaną gwiazdę – dopóki nie okazało się, że jest zbudowana z co najmniej trzech wielkich, jasnych gwiazd, każdej o masie poniżej 100 mas Słońca. Ale nawet teraz gwiazdy te należą do wagi ciężkiej – są jednymi z najbardziej masywnych gwiazd w Drodze Mlecznej. Pismis 24-1 jest najjaśniejszym obiektem w gromadzie gwiazd Pismis 24, zgrupowaniu gwiazd, które przypuszczalnie uformowały się NGC 6357 w tym samym czasie.
VISTA jest największym i najpotężniejszym teleskopem do przeglądów nieba kiedykolwiek zbudowanym. Teleskop został dedykowany przeglądom nieba w zakresie podczerwonym. Przegląd VVV skanuje centralne zgrubienie i część płaszczyzny naszej galaktyki, aby utworzyć olbrzymi zestaw danych, które pomogą astronomom dowiedzieć się więcej o pochodzeniu, wczesnych etapach życia i strukturze Drogi Mlecznej.
Fragmenty NGC 6357 były także obserwowane przez należący do NASA/ESA Kosmiczny Teleskop Hubble’a (heic0619a) oraz należący do ESO Bardzo Duży Teleskop (VLT) (eso1226a). Oba teleskopy uzyskały zdjęcia różnych fragmentów tego obszaru w zakresie światła widzialnego – porównanie obrazów ze zdjęciami podczerwonymi pokazuje uderzające różnice. W podczerwieni wielkie pióropusze czerwono zabarwionego materiału są znacznie zredukowane przez macki blado purpurowego gazu rozciągającego sięz mgławicy na różne obszary.
[1] Nieformalna nazwa Mgławica Homar (Lobster Nebula) jest także czasem przypisywana spektakularnemu obszarowi gwiazdotwórczemu Messier 17 (eso0925), chociaż obiekt ten jest częściej nazywany Mgławicą Omega.
[2] Obserwacje w podczerwieni ujawniają struktury, których nie widać na zdjęciach w zakresie światła widzialnego, na przykład z powodu takiego, że obiekty są zbyt chłodne, przesłonięte przez gruby pył, albo bardzo odległe, przez co światło zostało przesunięte w kierunku czerwonego końca widma poprzez rozszerzanie się Wszechświata.
Krzysztof Czart
Centrum Astronomii UMK
Przeczytaj więcej:
