NASA/JPL 70-meter Deep Space Station at Goldstone, California50 lat temu zespół anten radiowych, użytkowanych początkowo przez amerykańską armię, został przekształcony w Deep Space Network i szybko stał się podstawową siecią używaną przez NASA do komunikacji z wieloma sondami kosmicznymi.
Przekształcenie zespołu anten w Deep Space Network nastąpiło 24 grudnia 1963 roku. W ciągu pierwszych kilku lat działania, sieć anten służyła sondom kosmicznym Mariner 2, IMP-A oraz Atlas Centaur 2.
Z upływem czasu sieć była rozbudowywana i obecnie NASA komunikuje się za jej pomocą z 33 sondami kosmicznymi, korzystając z trzech kompleksów anten: w Goldstone w Kalifornii (USA), w okolicach Madrytu w Hiszpanii oraz w pobliżu Canberry w Australii. Takie rozmieszczenie anten radiowych pozwala na nieustanne, 24-godzinne odbieranie i wysyłanie sygnałów do sond kosmicznych w całym Układzie Słonecznym.
W ciągu minionych 50 lat anteny sieci Deep Space Network służyły do komunikacji z większością misji kosmicznych do Księżyca i dalszych. Przekazywały m.in. historyczny pierwszy krok Neila Armstronga na powierzchni Księżyca, zdjęcia z różnych misji marsjańskich, czy dane z sondy Voyager 1, potwierdzające, że opuściła już Układ Słoneczny i wkroczyła w przestrzeń międzygwiazdową.
NASA użycza swojej sieci także innym agencjom kosmicznych, m.in. europejskiej ESA, japońskiej JAXA i rosyjskiej Roskosmos, co ułatwia planowanie i prowadzenie misji kosmicznych przez inne kraje niż Stany Zjednoczone. Niedawno z takiej możliwości skorzystała agencja kosmiczna Indii przy okazji swojej misji na Marsa (Mars Orbiter Mission).
Oprócz zadań związanych z komunikacją z sondami kosmicznymi, sieć Deep Space Network służy także do bezpośrednich badań naukowych. Na przykład 70-metrowa antena w Goldstone może radarowo badać planetoidy przelatujące w pobliżu Ziemi. Aby określić ich dokładną pozycję i prędkość.
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
Przeczytaj więcej: 
