Rozbłysk klasy M6.5 z grupy 2113 (08.07.2014)
Tuż po fazie całkowitej rozbłysku klasy M6.5 z 8 lipca 2014 / Credits - NASA, SDOPonad trzy tygodnie trwała przerwa w silniejszych rozbłyskach. Wreszcie, 8 lipca Słońce wyemitowało rozbłysk klasy M6.5. Czy to zapowiedź kolejnych rozbłysków?
Ostatni miesiąc to okres wyjątkowego spokoju na Słońcu. Od 11 czerwca, czyli od czasu ostatnich rozbłysków klasy X oraz od 16 czerwca, czyli od czasu ostatniego rozbłysku klasy M, aktywność słoneczna pozostawała na bardzo niskim poziomie. Przez cały ten okres na Słońcu obserwowano pewną ilość obszarów aktywnych, jednak żaden z nich nie wyemitował rozbłysku silniejszego niż średnie stany klasy C.
Na początku lipca wydawało się, że sytuacja się zmieni. Wówczas po wschodniej stronie tarczy słonecznej widocznej z Ziemi pojawiły dwa rozbudowane obszary aktywne, zdolne do emisji rozbłysków klasy M a nawet najbardziej energetycznej klasy X. Te obszary otrzymały oznaczenia 2104 i 2107. Tymczasem przez kolejne dni aktywność pozostawała na tym samym niskim poziomie.
Wreszcie, 8 lipca, zarejestrowano rozbłysk klasy M. Jak się szybko okazało, ten rozbłysk nie wyemitowała ani grupa 2104 ani 2107 – jej źródłem był znacznie mniejszy obszar aktywny o numerze 2113. W fazie maksymalnej, która nastąpiła o 18:20 CEST, rozbłysk osiągnął wartość M6.5. Jest to najsilniejszy rozbłysk od 11 czerwca oraz trzynasty rozbłysk względem mocy w tym roku. Poniższa animacja, wykonana ze zdjęć przesłanych przez Solar Dynamics Observatory (SDO), prezentuje ten rozbłysk.
W najbliższych 48 godzinach istnieje 70% prawdopodobieństwo na kolejne rozbłyski klasy M i 15% prawdopodobieństwo na rozbłysk klasy X. Jeśli w tym czasie rozbłysk zostanie wyemitowany przez grupę 2104 lub 2107 – wówczas jest szansa na efekty geomagnetyczne, takie jak zorza polarna.
Osiem godzin po rozbłysku opisanym w tym artykule grupa 2113 po raz kolejny o sobie przypomniała. O 02:26 CEST nastąpił rozbłysk klasy M1.2.
Warto tu dodać, że pod koniec maja przestały funkcjonować instrumenty EVE MEGS-A oraz SAM sondy SDO. Powodem końca działania była awaria w elektronice układu detektora CCD. Z tych dwóch instrumentów bardziej znany to SAM, który był w stanie szybko i z dużą precyzją zlokalizować rejon rozbłysku słonecznego.
Źródło: Kosmonauta.net
Przeczytaj więcej: 
