Astronomowie zbadali dziwny obiekt, którego okres obiegu wynosi więcej od 51 milionów lat.
Orbita C/2013 P2 Pan-STARRS pośród planet Układu Słonecznego - jest to tylko mały wycinek całej orbity tej komety / Credits - SSO NASAW sierpniu 2013 roku program przeglądu nieba o nazwie Pan STARRS odkrył obiekt, który później oznaczono jako C/2013 P2 Pan-STARRS. W momencie wykrycia obiekt nie przejawiał żadnych właściwości kometarnych, przypominał raczej typową planetoidę. Okazało się jednak, że orbita tego obiektu jest bardzo ekscentryczna i okres obiegu przekracza 51 milionów lat. Ten obiekt musiał zatem być kometą z Obłoku Oorta.
We wrześniu 2013 roku, dzięki potężnemu teleskopowi Gemini North, udało się wykryć słaby ogon od C/2013 P2 Pan-STARRS. W lutym 2014 roku ta kometa przeszła przez peryhelium (2,8 jednostki astronomicznej), jednak nie zauważono wzrostu aktywności C/2013 P2 Pan-STARRS.
Obłok Oorta / Credits – wikimedia commons, NASA, JPLRok później, wiosną 2015 roku teleskop Gemini North po raz kolejny obserwował C/2013 P2 Pan-STARRS. Udało się wówczas uzyskać spektrum powierzchni komety. Okazuje się, że C/2013 P2 Pan-STARRS jest bardzo czerwona na powierzchni, zupełnie odmienna od powierzchni innych komet czy planetoid. Jej kolor jest zbliżony do obiektów z pasa Kuipera.
We wrześniu zeszłego roku astronomom udało się odkryć drugą kometę o podobnych cechach. Obiekt otrzymał oznaczenie C/2014 S3 Pan-STARRS. Orbita komety wydaje się być podobna do obiektów z grupy damokloidów Aktywność tej komety (na bardzo niskim poziomie) była podobna do tej zanotowanej u C/2013 P2 Pan-STARRS. Okazało się jednak, że C/2014 S3 Pan-STARRS ma kolor powierzchni bardziej przypominający planetoidy z wewnętrznego Układu Słonecznego.
Niska aktywność C/2013 P2 Pan-STARRS i C/2014 S3 Pan-STARRS / Credits – Gemini North i CFHTJest prawdopodobne, że we wczesnym Układzie Słonecznym duża ilość materii powstała blisko Słońca została “wyrzucona” na dalsze rejony. Dużą rolę odegrał w tym Jowisz, m.in. pozbawiając Pas Planetoid około 99,9% swojej początkowej masy. Jest więc możliwe, że C/2014 S3 Pan-STARRS jest świadkiem takich procesów z wczesnego Układu Słonecznego. Z kolei C/2013 P2 Pan-STARRS może pochodzić z Obłoku Oorta i dopiero co odbywać swoją pierwszą podróż do wewnętrznego Układu Słonecznego. Niską aktywność tej komety może sugerować, że jej powierzchnia po 4,6 miliarda ekspozycji na promieniowanie kosmiczne stworzyła (prawie) szczelną skorupę bez żadnych lotnych związków.
(Pan-STARRS, NASA)
Źródło: Kosmonauta.net
Przeczytaj więcej: 
