Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej.
Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej.
Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim.
Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii.
Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zobacz szczegóły »
Potencjalna chmura metanu nad powierzchnią Plutona / Credits - NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research InstituteW ostatnich tygodniach sonda New Horizons przesłała zestaw ciekawych danych dotyczących Plutona. Możliwe, że nad tą planeta karłowatą od czasu do czasu pojawiają się metanowe chmury.
To już 339 dni od historycznego przelotu sondy New Horizons (NH) obok planety karłowatej 134340 Pluton. NH wciąż przesyła dane na Ziemię, a w nich znajdują się kolejne sekrety Plutona i jego księżyców. Najnowsze informacje, które NASA opublikowała w czerwcu, dotyczą atmosfery Plutona oraz wnętrza tej planety karłowatej. Pod koniec maja opublikowano także zestaw zdjęć powierzchni Plutona w największej rozdzielczości z przelotu. Te dane poszerzają naszą wiedzę o Plutonie oraz w ogóle o zewnętrznym Układzie Słonecznym.
Na jednym ze zdjęć NH, wykonanym w kierunku Plutona zasłaniającego Słońce. Tylko na tym zdjęciu widać jasny twór nisko nad powierzchnią, który może być chmurą. Wstępne modele atmosferyczne sugerują, że chmury metanu mogą czasami pojawiać się nad Plutonem. Wcześniej wykryto już ślady “metanowego śniegu” na tej planecie karłowatej.
Ponadto, naukowcy misji NH przyjrzeli się z bliska jasnym obszarom na powierzchni Plutona. Te obszary, złożone z lodu metanowego, są podzielone na poligony o przekątnej rzędu 15-50 km. Ich wiek jest bardzo młody – zaledwie około miliona lat. Oznacza to, że występuje tam aktywny proces wypiętrzania i „tonięcia” poligonów wskutek wewnętrznego ciepła Plutona. Naukowcy uważają, że konwekcja na poszczególnych poligonach ma wartość do kilku centymetrów rocznie. Z tego powodu „serce” Plutona jest takim jasnym obszarem, na którym niewiele śladów erozji.
Pod koniec maja NASA opublikowała zdjęcia Plutona w najwyższej dostępnej rozdzielczości, wynoszącej 80 metrów na piksel. Wyższej rozdzielczości z NH już nie będzie. Dla naukowców takie obrazy to duża ilość informacji m.in. na temat potencjalnych mniejszych procesów geologicznych zachodzących na Plutonie.
Zbliżenie na Plutona / Credits – NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute
Misja NH jeszcze się nie skończyła. Sonda nadal przesyła dane z przelotu i jednocześnie zmierza ku planetoidzie 2014 MU69. Przelot obok tej planetoidy nastąpi w styczniu 2019 roku. Natomiast w listopadzie przyszłego roku odbędzie się wielka konferencja dotycząca Plutona i sondy New Horizons. Do tego czasu sonda prześle z pewnością całość danych z przelotu a naukowcy zdążą wykonać dużą część opracowań naukowych.
W ostatnich tygodniach sonda New Horizons przesłała zestaw ciekawych danych dotyczących Plutona. Możliwe, że nad tą planeta karłowatą od czasu do czasu pojawiają się metanowe chmury.
