Położenie orbity Keplera-1229 wewnątrz ekosfery swojej gwiazdy / Credits – PHL Areciboapraszamy na trzecią część przeglądu najciekawszych małych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. W tym artykule opisujemy Keplera-1229b.
Wraz z serwisem Puls Kosmosu publikujemy dostępne informacje na temat dziewięciu małych, prawdopodobnie skalistych egzoplanet z ostatniego zestawu danych z kosmicznego teleskopu Kepler. Te dziewięć planet pozasłonecznych krąży wewnątrz lub bardzo blisko ekosfery swoich gwiazd. Oznacza to, że warunki na niektórych z tych egzoplanet mogą być zbliżone do tych, jakie występują na Ziemi. Planety otrzymały oznaczenia Kepler-1638b, Kepler-1606b, Kepler-1544b, Kepler-1455b, Kepler-560b, Kepler-1410b, Kepler-705b, Kepler-1229b i Kepler-1593b.
W pierwszej części tego przeglądu przedstawiliśmy Keplera-560b. Druga część była poświęcona Keplerowi-705b. W tym artykule przyjrzymy się Keplerowi-1229b.
W układzie Kepler-1229 odkryto jak na razie jedną egzoplanetę, opisywaną w tym artykule. Ten układ planetarny znajduje się 770 lat świetlnych od Słońca.
Kepler-1229b jest najmniejszą z nowo odkrytych skalistych egzoplanet krążących w pobliżu ekosfer swoich gwiazd. Ta planeta pozasłoneczna krąży wokół czerwonego karła, który ma masę i promień około połowy masy i promienia naszego Słońca. Kepler-1229 b krąży w odległości około 0,31 jednostki astronomicznej od swej gwiazdy z czasem prawie 87 dni.
Dzięki obserwacjom kosmicznego teleskopu Kepler udało się wyznaczyć promień tej egzoplanety, który jest o około 40% większy od promienia Ziemi. Masa Keplera-1229 b nie jest znana, ale przypuszczalnie jest to około 2 razy masa naszej planety.
Kepler-1229 b zdaje krążyć w środkowej części ekosfery swojej gwiazdy – stosunkowo daleko od wewnętrznej i zewnętrznej krawędzi. W przypadku czerwonych karłów może to mieć duże znaczenie, gdyż energia świecenia tych gwiazd jest inna zaraz po formacji, co przekłada się na inną lokalizację ekosfery. Kepler-1229b może być jednym z nielicznych przykładów egzoplanet krążących wokół czerwonych karłów, które od powstania „szczęśliwie” krążyły wewnątrz ekosfery.
Aktualnie ta egzoplaneta otrzymuje około 45% energii w porównaniu z ilością energii słonecznej otrzymywanej przez Ziemię. Na pierwszy rzut oka może to być niewielka ilość promieniowania, ale masa Keplera-1229b sugeruje także obecność gęstej atmosfery oraz dużą aktywność wulkaniczną tej planety. W konsekwencji efekt cieplarniany na Keplerze-1229b może być na tyle silny, że temperatura powierzchni tej egzoplanety byłaby na tyle wysoka i stabilna, by istniały tam warunki odpowiednie do utrzymania wody w stanie ciekłym. Jest możliwe także, że tej wody na Keplerze-1229b nie będzie tak dużo, by stworzyć głęboki globalny ocean. Kepler-1229b może pod tym względem przypominać Ziemię – z wieloma oceanami i kontynentami.
Aktualnie Kepler-1229b jest piątą względem „podobieństwa” do Ziemi egzoplanetą na liście stworzonej przez Planetary Habitability Laboratory z Uniwersytetu Portoryko w Arecibo. Na szczycie tej listy znajduje się
Gliese 667C c, który odkryto w ramach naziemnego programu obserwacyjnego prowadzonego za pomocą instrumentu HARPS. W pierwszej piątce z odkryć teleskopu Kepler jest jeszcze Kepler-442b (na trzecim miejscu), o której poinformowano w styczniu 2015 roku. Co ciekawe Kepler-442b i Kepler-1229b mogą mieć podobne fizyczne parametry, takie jak masa i promień, ale ta pierwsza egzoplaneta otrzymuje więcej energii od swojej gwiazdy (około 70% poziomu ziemskiego).
Podsumowując, jeśli Kepler-1229b ma grubą atmosferę i dużą aktywność wulkaniczną, wówczas może to być obiekt, na powierzchni którego panują odpowiednie warunki dla powstania życia. Wiek Keplera-1229b to około 3,7 miliarda lat – gdy Ziemia była w tym wieku, wówczas całe życie było wciąż proste i skryte w oceanach.
(PFA, Kepler)
Źródło: Kosmonauta.net
Przeczytaj więcej: 
