Czerwone karły nasłuchiwane w ramach programu przez radioteleskop w Arecibo / Credits - PHL @UPR Arecibo, Aladin Sky AtlasTrwa program nasłuchu czerwonych karłów za pomocą radioteleskopu w Arecibo. W przypadku pobliskiego czerwonego karła Ross 128 zarejestrowano dość niecodzienne wyniki.
Ross 128 to jedna z najbliższych gwiazd w otoczeniu Układu Słonecznego. Odległość tego czerwonego karła od Słońca to 10,9 roku świetlnego. Gwiazda została odkryta mniej niż 100 lat temu - w 1925 roku przez amerykańskiego astronoma Franka Elmora Ross'a. Tak późne odkrycie pobliskiej gwiazdy ma związek z niską jasnością Ross 128 - jest to około +13,5 magnitudo.
Masa Ross 128 to 15% masy Słońca, a jej promień to około 20% promienia naszej Dziennej Gwiazdy. W porównaniu ze Słońcem, Ross 128 emituje zaledwie 0,035% światła na zakresie widzialnym. Ten czerwony karzeł emituje nieco więcej światła na zakresie podczerwonym - jest to około 0,35% ilości promieniowania podczerwonego emitowanego przez nasze Słońce. Od czasu do czasu Ross 128 emituje silne rozbłyski, aczkolwiek w porównaniu z wieloma innymi czerwonymi karłami tych rozbłysków jest mniej.
Jak na razie nie wykryto żadnego obiektu (brązowego karła czy egzoplanety) krążącego wokół Ross 128.
Nasłuch radiowy czerwonych karłów
Obserwacje na zakresie radiowym mogą pozwolić na wykrycie mniejszych obiektów orbitujących wokół czerwonych karłów, a także dostarczyć informacji na temat środowiska magnetycznego oraz ewentualnej zmienności tego typu gwiazd. Łącznie te dane mogą poszerzyć naszą wiedzę na temat możliwości zaistnienia życia na planetach krążących wokół czerwonych karłów.
By zbadać te zależności astronomowie z Planetary Habitability Laboratory (PHL) z uniwersytetu Arecibo w Puerto Rico postanowili wykorzystać potężny radioteleskop Arecibo i wykonać nasłuch wybranych czerwonych karłów. Obserwacje wykonano na paśmie C, czyli w zakresie pomiędzy 4 a 5 GHz.
W pierwszej części obserwacji, wykonanych w kwietniu i maju 2017, wykonano nasłuch następujących czerwonych karłów: Gliese 436, Ross 128, Wolf 359, HD 95735, BD +202465, V* RY Sex oraz K2-18. Z tych gwiazd jak na razie wykryto egzoplanety u Gliese 436 i K2-18.
Ciekawy sygnał z Ross 128
Wstępna analiza sygnału z Ross 128 pozwoliła na identyfikację kilku ciekawych cech w spektrum. Podobnej charakterystyki sygnału nie odebrano od żadnej z innej gwiazdy nasłuchiwanej w ramach tego programu. Odebrany sygnał miał szerokopasmowe impulsy o "kwazi periodycznej" charakterystyce z "silnymi cechami rozpraszania".
Astronomowie z PHL uważają, że mogą być trzy wyjaśnienia tego zjawiska. Jest możliwe, że astronomowie zarejestrowali rozbłysk Ross 128. Jest także możliwe, że zarejestrowano emisję radiową od jakiejś odległej gwiazdy pola, a nie od Ross 128. Wreszcie, zarejestrowany sygnał mógł pochodzić od satelity, który w trakcie nasłuchu przeleciał przez pole widzenia radioteleskopu w Arecibo. Co ciekawe, żadne z tych wyjaśnień nie wydaje się być prawdopodobne - przykładowo, rozbłyski z czerwonych karłów są rejestrowane na niższych częstotliwościach.
Oczywiście, są możliwe są jeszcze i inne wyjaśnienia, w tym możliwość odebrania sztucznego sygnału wygenerowanego przez inną cywilizację znajdującą się niedaleko Ross 128. Jest to oczywiście bardzo mało prawdopodobne wyjaśnienie zarejestrowanego zjawiska.
Kolejne obserwacje
Astronomom z Arecibo udało się uzyskać dodatkowy czas na nasłuch Ross 128. Obserwacje wykonano 16 lipca. Astronomowie mają nadzieje, że dodatkowe dane pozwolą na wyjaśnienie wcześniej zarejestrowanego sygnału. Wstępne wyniki mają być znane w ciągu kilkunastu dni.
(PHL)
Źródło: Kosmonauta.net
