Pierwszy obraz 2014 MU69 z przelotu sondy NH – rozdzielczość ok 300 m / pix / Credits – NASA TVZespół misji New Horizons przygotował pierwszą publikację naukową na temat 2014 MU69.
Maksymalne zbliżenie sondy New Horizons (NH) do obiektu Pasa Kuopera 2014 MU69 nastąpiło 1 stycznia około 06:33 CET. Łącznie NASA zorganizowała trzy konferencje naukowe dotyczące pierwszych otrzymanych danych z przelotu obok 2014 MU69. Jeszcze w trakcie tych konferencji Alan Stern – główny naukowiec NH – zapowiedział, że zespół tej misji w ciągu kilku dni przygotuje pierwszą publikację naukową na temat 2014 MU69. Tak też się stało i 10 stycznia została ona opublikowana w pierwszej wersji w serwisie Arxiv.
Pierwsza publikacja naukowa o 2014 MU69
Publikacja opiera się na zaledwie 4 dniach downlinku danych z przelotu. Mimo tego, publikacja zawiera cenne podsumowanie wiedzy na temat 2014 MU69. Ten obiekt Pasa Kuipera jest pierwszą podwójną złączoną planetoidą (ang. “contact binary”), zbadaną z bliska przez sondę kosmiczną. Zdaniem naukowców misji NH planetoida 2014 MU69 jest najbardziej pierwotnym obiektem naszego Układu Słonecznego jaki kiedykolwiek został zbadany z bliska.
Jak na razie nie jest dość jasne jak powstała 2014 MU69. Prawdopodobne wydaje się, że ta planetoida powstała ze zlepienia dwóch elementów, które wcześniej powstały wskutek zlepienia mniejszych obiektów. Co ważne, te dwa obiekty powstały razem, ze wspólnej materii. Jednakże po zlepieniu obrót 2014 MU69 byłby dość szybki, rzędu 3 godzin. Tymczasem dość wolna rotacja (ok. 15h) sugeruje, że wokół tej planetoidy krąży księżyc – to byłoby najlepsze wyjaśnienie dość długiego okresu obrotu 2014 MU69. Takiego księżyca jak na razie nie wykryto.
Kolorystyka powierzchni 2014 MU69 / Credits – NASA TV2014 MU69 odbija około 6 – 13% padającego światła. Jest to bardzo ciemny obiekt. Najjaśniejszy obszar tej planetoidy to region złączenia dwóch części 2014 MU69. Naukowcy misji New Horizons uważają, że obszar “szyjki” tej planetoidy to miejsce, w którym znajdują się najdrobniejsze cząstki. Te cząstki z czasem także mogą powoli migrować do obszaru szyjki, choć jest możliwe, że ten jasny obszar powstał już w momencie zlepienia dwóch części 2014 MU69 i nie doszło potem do zmiany jasności.
Tak jak się spodziewano, wokół 2014 MU69 nie wykryto żadnej otoczki gazowej. Jest bardzo prawdopodobne, że ten mały obiekt Pasa Kuipera doświadczył niewielkiej aktywności, z czego większość nastąpiła miliardy lat temu. Dlatego też brak otoczki gazowej nie wydaje się być zaskakujący. Nie wykryto także pyłu wokół 2014 MU69.
To dopiero początek analizy wyników 2014 MU69. W kolejnych miesiącach można się spodziewać następnych publikacji naukowych na temat tej planetoidy. Będą one oparte o obrazy wykonane w większej rozdzielczości i pod innym kątem padania światła słonecznego. Z pewnością duża część uwagi zostanie poświęcona szyjce pomiędzy dwiema częściami 2014 MU69.
20 miesięcy transferu danych
Z perspektywy Ziemi, pomiędzy 4 a 10 stycznia NH przebywała zbyt blisko Słońca. W konsekwencji słaby sygnał transmitowany z sondy był zagłuszany lub nawet blokowany przez naszą Dzienną Gwiazdę.
Transmisja została wznowiona 10 stycznia tuż po północy czasu polskiego. Prędkość transmisji danych sięga 2 kbps. Oczywiście prędkość transmisji danych jest niska z uwagi na dużą odległość pomiędzy NH a Ziemią (w momencie publikacji artykułu – 44,33 jednostki astronomicznej od naszej planety). Dane z przelotu będą przesyłane na Ziemię przez około 20 miesięcy. Dla porównania – starsza sonda Voyager 2 przesyła dane z prędkością do 160 bps.
W lutym można się spodziewać zdjęć w większej rozdzielczości – być może nawet 35 metrów na piksel. Wówczas też ukazane zostaną zdjęcia 2014 MU69 z innej perspektywy – widoczne będą m.in. cienie na powierzchni tej planetoidy.
Link do publikacji:
Link
Przelot NH obok 2014 MU69 jest komentowany w wątku na Polskim Forum Astronautycznym -
Link.
(NASA, PFA, Arxiv)
Źródło: Kosmonauta.net
Przeczytaj więcej: 
