Olimpiada Astronomiczna przebiega w trzech etapach.
Zadania zawodów I stopnia są rozwiązywane w warunkach pracy domowej.
Zadania zawodów II i III stopnia mają charakter pracy samodzielnej.
Zawody finałowe odbywają się w Planetarium Śląskim.
Tematyka olimpiady wiąże ze sobą astronomię, fizykę i astronomiczne aspekty geografii.
Organizatorem konkursu astronomicznego jest Fundacja dla Uniwersytetu Jagiellońskiego a patronat nad akcją sprawuje Obserwatorium Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika będące instytutem Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zobacz szczegóły »
Rejon aktywnej grupy plam w którym w dniu 2.10.2015r. tuż po północy nastąpił rozbłysk kategorii M5.5. Autor: Jacek PatkaWłaśnie rozpoczęła się wiosna, a tym samym nasza dzienna gwiazda zacznie gościć dłużej na niebie niż jej koleżanki z nocnego nieba. Do tego ekliptyka będzie się za dnia coraz bardziej wznosić nad horyzont. To będzie skutkowało coraz lepszymi warunkami do obserwacji powierzchni Słońca. Ale co można obserwować na powierzchni tarczy gwiazdy skoro plam na niej jak na lekarstwo? Astronarium przygotowało odcinek o tym jak współcześnie prowadzi się obserwacje naszej gwiazdy. Obserwacje w świetle widzialnym to tylko jedna z możliwości jakie stoją przed astronomami i to nie tylko zawodowcami. W świetle widzialnym obserwuje się głównie plamy i prowadzi się ich analizę statystyczną. Do takiego badania wykorzystywane są dane z całego czasu tzw. zliczania plam i grup plam. Wyznaczanie Liczby Wolfa to główne przedsięwzięcie tego typu badań. Ale nie tylko.
Współczesna technologia daje możliwość badania światła słonecznego w poszczególnych liniach widmowych. Już obserwacja w linii wodoru (H-alfa) pozwala dostrzec wiele szczegółów na tarczy gwiazdy, których w świetle widzialnym nie zobaczymy. Będą to protuberancje i interakcje fotosfery, plazmy z polem magnetycznym Słońca.
Szczególnie ciekawa jest obserwacja granulacji fotosfery. Głownie dlatego, że praca największego teleskopu słonczego daje spektakularne efekty. Możemy na Słońcu obserwować struktury porównywalne z rozmiarami obiektów na Ziemi. Przypomnijmy, że Ziemia znajduje się 150 mln km od niego. Kiedy dodamy do tego potężną ilość transmitowanej z niego energii zrozumiemy jakim wyzwaniem jest dostrzeżenie detali w tych strukturach. Aby uzyskać jak największą rozdzielczość potrzebujemy teleskopu o dużej średnicy. Ten skupia tak wile energii, że już tylko od niej rozgrzewanie instrumentów, kamer i konstrukcji stawia potężne wyzwanie przed inżynierami by ochronić urządzenia przed przegrzewaniem się.
A jednak w planie jest budowa kolejnych konstrukcji. Jeszcze większych. By móc obserwować Słońce z jeszcze większą szczegółowością. Do tego ku naszej gwieździe wysyłamy kolejne satelity mające obserwować je z bliska. Rejestrowanie danych z niewielkich odległości to wyjątkowe wyzwanie. Ale dane tak pozyskane są bezcenne.
Badanie Słońca to sposób na zdobywanie wiedzy o innych gwiazdach zamieszkujących Drogę Mleczną i inne galaktyki. To jedyna taka gwiazda w naszej okolicy, którą możemy badać z taką precyzją. Z roku na rok nasza wiedza o świecie gwiazd rośnie w coraz większym tempie. Tym samym dowiadujemy się jak badać te odległe obiekty by zrozumieć ten niezwykły, gwiezdny świat.
Właśnie rozpoczęła się wiosna, a tym samym nasza dzienna gwiazda zacznie gościć dłużej na niebie niż jej koleżanki z nocnego nieba. Do tego ekliptyka będzie się za dnia coraz bardziej wznosić nad horyzont. To będzie skutkowało coraz lepszymi warunkami do obserwacji powierzchni Słońca. Ale co można obserwować na powierzchni tarczy gwiazdy skoro plam na niej jak na lekarstwo?
