W tej części u paralaktycznego. Istota tej konstrukcji polega na minimalnych kosztach połączonych z prostokątna spokojnie wykonać w domowym warsztacie. Jedynym wymaganiem jest elementarna umiejętność posługiwania się narzędziami, których im więcej w naszym warsztaciku, tym lepiej.

---

Szczegóły budowy montażu paralaktycznego mogą się różnić nawet znacznie od tego co zaproponuję. Najprościej jest wykonać projekt i zlecić wykonawstwo w zakładzie mechaniki precyzyjnej, ale skoro dla mnie byłby to spory wydatek, to i dla niejednego amatora też (tym bardziej młodego amatora). Można temu zaradzić przynajmniej na początku swojej kariery i to z dobrymi efektami.

Powyższe zdjęcia pokazują istotę sprawy. Należy tak pochylić oś obrotu teleskopu w kierunku północnym, aby stała się ona równoległą do osi obrotu Ziemi. Tak to wygląda z grubsza. Szczegóły dlaczego i po co - znajdziesz w każdej literaturze, która traktuje o tym.


To rozwiązanie nie powstało z 'niczego'. Po prostu wpadła mi w ręce część od busoli artyleryjskiej. Dzięki temu rozwiązaniu mogę swobodnie operować montażem przy jego ustawianiu. Ponadto, to rozwiązanie, pozwala na szybki i łatwy montaż wszystkich elementów w jedną całość. Zamiast tego spotykałem wiele innych, też bardzo ciekawych rozwiązań, np.: na trzech śrubach regulacyjnych (może nawet i leprze od mojego), ale ważne jest by jakieś zastosować.

Na koniec - prędzej czy później - trzeba będzie zamontować aparat. Zamontowanie filtru foliowego, jak na zdjęciach powyżej, pozwoli na wykonanie pierwszych zdjęć Słońca. Należą one do łatwiejszych ze względu na krótkie czasy naświetlania i możliwość skorzystania z filmów dostępnych w sklepach FOTO. Ale niech Cię nie zmyli oczekiwanie łatwego zadania ze Słońcem - nic bardziej mylnego. Jest ono tak samo wymagające jak inne ciała niebieskie.
Prezentowany sposób montażu aparatu wykorzystuje projekcję okularową. Obraz z okularu jest rzutowany na kliszę w aparacie. Tutaj wykorzystałem korpus lustrzanki aparatu Zenit i wykorzystując pierścień pośredni zamontowałem go w widocznej tulei. Jakość obrazu w dużej mierze zależy od jakości optyki obiektywu ale i okularu - tego drugiego szczególnie. Osobiście zawsze preferuję projekcję w ognisku obiektywu. Obraz jest znacznie wyższej jakości i daje lepszej jakości zdjęcia. Zastosowanie okularu pozwala na osiągnięcie większych powiększeń. Tak więc w przypadku Słońca, Księżyca czy planet może to się całkiem dobrze sprawdzić. Problemem jest jednak stworzenie konstrukcji pozwalającej na ustawienie ostrości w takim rozwiązaniu. Lepiej jest ustawić ostrość obrazu na jasnym obiekcie, np. Księżycu, a następnie bo zablokowaniu ustawień skierować lunetę na inną część nieba.