Na niebie możemy zobaczyć wspaniałe dwa okazy z Katalogu Pana Messiera. Wbrew pozorom są dwa zupełnie różne obiekty, choć znajdują się w jednym Katalogu i swego czasu były uważane za podobne. Wszystko co im zostało podobnego z tamtych czasów to postać mgiełki na niebie jaką widzimy. Warunki obserwacyjne pomału zaczynają się klarować i coraz częściej będzie można prowadzić obserwacje zarówno okiem nieuzbrojonym jak i przy pomocy prostych lunet i teleskopów (Galileoskop stanie się przy tym nieocenionym przyrządem). W zenicie, czyli nad naszymi głowami pomiędzy gwiazdozbiorem Andromedy (obok Pegaza) i Kasjopei możemy nawet nieuzbrojonym okiem zobaczyć niewielką rozmytą plamkę – to M31 czyli Galaktyka Andromedy.
Obiekt ogromny (220tys. l.y.) w skali galaktyk Grupy Lokalnej – większa od Drogi Mlecznej (100 tys. l.y.). Taka naprawdę obiekt ten jest większy od Księżyca na niebie, ale jego jasność jest rozmyta i przez to słabiej widoczna, ale kiedy spoglądamy na długoczasowe zdjęcia to okazuję się, że jest przepiękna i do tego nie sama. Jej sąsiedztwo wypełnione jest towarzyszkami. Galaktyka ta należy do tej samej grupy lokalnej galaktyk co nasza i tworzą one wszystkie grupę krążącą dokoła wspólnego środka masy. Galaktyki rządzą się podobnymi prawami co planety i dotyczą je te same prawa Keplera co i obiektów zwartych. Różnica polega tylko na tym, że w galaktykach znajdują się obiekty (gwiazdy z układami planetarnymi, obłoki gazowe, czarne dziury) i dlatego nie zachowuję się ona jak bryła sztywna – planeta czy księżyc.
Mgławica Oriona czyli M42 to kolejny obiekt możliwy do zaobserwowania (w kierunku pomiędzy E i S o 19
h14
m), ale ze względu na swój charakter wymagany jest już prosty sprzęt obserwacyjny (np. lornetka) – aby zobaczyć ją gołym okiem trzeba wyjechać z miasta gdzie nie będą przeszkadzały iluminacje. Jest mgławica dyfuzyjna i znajduje się od nas w odległości 1500 lat świetlnych i ma średnicę 30 lat świetlnych. Znajduje się więc w naszej galaktyce a nie jak M31 poza nią. W mgławicy tej znajdują obszary gwiazdotwórcze gdzie powstają nowe gwiazdy (odkryto ich już 700), a w dyskach planetarnych nowe układy planet. Mgławica mogła być już znana w 1610 roku ale dopiero od 1865 znany jest jej charakter gazowy. To w M42 znaleziono przy pomocy teleskopu Hubbl’a dyski proptoplanetarne i stąd częste odwiedzanie przez astronomów w tym amatorów tego obszaru nieba.
A obraz mgławicy znajdziecie Państwo na pierwszej (styczniowej) stronie Kalendarza Miłośników Astronomii.
Mapki do prowadzenia obserwacji w najbliższych dniach (na mapach są daty i godziny):