Nauka przez zabawę towarzyszy każdym zajęciom Sekcji Astronomicznej. To przyjemny sposób zdobywania wiedzy i umiejętności.Nauka przez zabawę towarzyszy każdym zajęciom Sekcji Astronomicznej. To przyjemny sposób zdobywania wiedzy i umiejętności. Czasem jednak przed uczestnikami zajęć stawiane są poważne wyzwania, nawet jeśli mają oni zaledwie 10 lat. Tym razem wielkiemu zadaniu towarzyszył równie wielki zapał wszystkich uczestników.

Przestrzeń pomiędzy Ziemią a Księżycem często naruszają małe planetoidyTrzynastego marca nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 EN2. Obiekt minął Ziemię w odległości około 331 tysięcy kilometrów.

Moment przelotu planetoidy 2019 EN2 nastąpi 13 marca z maksymalnym zbliżeniem około godziny 23:45 CET. W tym momencie obiekt znajdzie się w odległości około 331 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to 0,86 średniego dystansu do Księżyca. 2019 EN2 ma szacowaną średnicę około 11 metrów.

Metoda pomiaru odległości zespołu prof. Grzegorza Pietrzyńskiego często nazywana jest polską linijką kosmiczną. Źródło: Grzegorz PietrzyńskiDzięki zespołowi Polaka z coraz większą dokładnością wiemy, jaka odległość dzieli nas od Wielkiego Obłoku Magellana - galaktyki, która jest najbliższą sąsiadką Drogi Mlecznej. Dystans ów to wzorzec kosmicznych odległości służący do kalibracji innych ważnych dla astronomów stałych.

Pi Dzień 14 marca jest tradycyjnym dniem liczby Pi. Znane wszystkim 3,14 jest najbardziej znana wartością niewymierną. Jeszcze większe znaczenie dla naszego życia ma owa liczba. To dzięki niej możemy poruszać się pojazdami kołowymi. Jest w związku z tym powiedzenie, mówiące o tym, dlaczego stukają koła pociągu? To końcówka liczby Pi stuka o metalowe szyny drogi kolejowej.

Na zdjęciu satelita "Heweliusz". Fot. PAP/ Tomasz Gzell 30.06.2014Satelity konstelacji BRITE, do której należą polskie satelity naukowe Lem i Heweliusz, niemal sześć lat temu zaczęły badania przestrzeni kosmicznej. W tym czasie cała konstelacja obserwowała już 625 gwiazd, przemierzając orbitę ziemską w sumie ponad 133 tys. razy.

Fireball o sile -15 o nazwie Zdar nad Sazavou, który przeszedł nad Republiką Czeską 9 grudnia 2014 r. Sekcja obrazu całego nieba zrobiona przez Digital Autonomous Fireball Observatory na stacji Kucharovice. Kula ognia przeleciała od prawej do lewej i trwała przez 9 sekund. Przerwy w obrazie kuli ognia zostały wykonane sztucznie i umożliwiają pomiar prędkości kuli ognia. Całkowity czas ekspozycji obrazu wynosił 35 sekund. Zdjęcie: Instytut Astronomiczny Czeskiej Akademii Nauk.
Takie zjawiska wywoływane są przez obiekty rzędu kilku centymetrów. Wchodzą one w nasza atmosferę, stąd możemy je zobaczyć na własne oczy. Ale omawiany w artykule obiekt jest znacznie większy i na szczęście przemknie koło nas na tyle daleko, że będzie bliżej Księżyca niż Ziemi.Dwudziestego drugiego marca nastąpi bliski przelot planetoidy 2019 EA2. Obiekt przemknie w odległości około 308 tysięcy kilometrów od Ziemi.

Moment przelotu planetoidy 2019 EA2 nastąpi 22 marca z maksymalnym zbliżeniem około godziny 14:30 CET. W tym momencie obiekt znajdzie się w odległości około 308 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to 0,80 średniego dystansu do Księżyca. 2019 EA2 ma szacowaną średnicę około 25 metrów. Jest to jedno z niewielu odkryć małego obiektu stosunkowo daleko od Ziemi, na ponad tydzień przed przelotem.

Źródło: www.pg.edu.plJuż w najbliższych dniach z kosmodromu Esrange położonego za kołem podbiegunowym wystartuje rakieta, na pokładzie której znajdzie się m.in. eksperyment HEDGEHOG (po polsku "Jeż") autorstwa studentów Politechniki Gdańskiej - poinformowało biuro prasowe uczelni.

Ósmego marca zakończyła się pierwsza misja kapsuły Dragon 2.

Misja o oznaczeniu SpX-DM1 to pierwszy lot orbitalny kapsuły Dragon 2. Ten pojazd docelowo ma dowozić astronautów na niską orbitę okołoziemską (LEO), przede wszystkim w kierunku Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Misja SpX-DM1 od samego początku była planowana jako bezzałogowy test przed lotami załogywmi. Twórcą pojazdu Dragon 2 jest firma SpaceX.

Między Zmieą a Księżycem często dochodzi do przelotu niewielkich ciał układu słonecznego.Pierwszego marca nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 ED1. Obiekt przemknął w odległości około 392 tysięcy kilometrów.

Moment przelotu planetoidy 2019 ED1 nastąpił 1 marca z maksymalnym zbliżeniem około godziny 17:00 CET. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 392 tysięcy kilometrów od Ziemi, Odpowiada to 1,02 średniego dystansu do Księżyca. 2019 ED1 ma szacowaną średnicę około 13 metrów.

Załogowa kapsuła DRAGON podchodząca do ISSZbudowana przez firmę SpaceX załogowa wersja kapsuły Dragon - na pokładzie której nie ma ludzi, a jedynie manekin - udanie zacumowała w niedzielę przed południem czasu polskiego do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

Teleskop ATHENA. Źródło: ESAZbieranie danych na temat formowania i ewolucji grup galaktyk oraz czarnych dziur - takie zadanie czeka teleskop ATHENA. W prace nad urządzeniem w coraz większym stopniu zaangażowani są Polacy. Start misji, realizowanej przez Europejską Agencję Kosmiczną, zaplanowano na 2028 r.

Dwudziestego szóstego lutego nastąpił bliski przelot meteoroidu 2019 DF. Obiekt przemknął w odległości około 181 tysięcy kilometrów.

Dwudziestego szóstego lutego nastąpił bliski przelot meteoroidu 2019 DF. Obiekt przemknął w odległości około 181 tysięcy kilometrów.

Moment przelotu meteoroidu 2019 DF nastąpił 26 lutego z maksymalnym zbliżeniem około 22:20 CET. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 181 tysięcy kilometrów od Ziemi, Odpowiada to 0,47 średniego dystansu do Księżyca. 2019 DF ma szacowaną średnicę około 5 metrów.

Mikrosoczewkowanie grawitacyjne przez planetę swobodną – wizja artystyczna. Autor: Dr Jan Skowron (Obserwatorium Astronomiczne UW).Dwie nowe planety swobodne - niezwiązane grawitacyjnie z żadną gwiazdą i przemierzające samotnie naszą Galaktykę - odkryli naukowcy z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego.

OpisZdjeciaObecne wieczory nastrajają do dobycia wieczornego spaceru. Przyczyni się on również do zdrowego i spokojnego snu przez cała noc. Dodatkowo w tym czasie czeka nas atrakcja na nieboskłonie. To widoczny Merkury przyciągnie naszą uwagę gdy spojrzymy na niebo w kierunku zachodzącego Słońca. Widoczna na niebie planeta doje się zaobserwować tuż po zachodzie naszej gwiazdy.

W HP3 on the Martian Surface: NASA's InSight lander set its heat probe, called the Heat and Physical Properties Package (HP3), on the Martian surface on Feb. 12. Image Credit: NASA/JPL-Caltech/DLR przyszłym tygodniu instrument HP3 marsjańskiej sondy InSight zacznie wbijać się na głębokość 5 m pod powierzchnię Czerwonej Planety. To głębiej niż jakikolwiek instrument na planecie czy księżycu. Dostanie w głąb gruntu umożliwi mechanizm wbijający zbudowany przez polską firmę.

Przestrzeń pomiędzy Ziemią a Księżycem często naruszają małe planetoidyJedenastego lutego doszło do bliskiego przelotu planetoidy 2019 CN5 obok Ziemi. Obiekt przemknął w minimalnej odległości około 119 tysięcy kilometrów.

Moment przelotu planetoidy 2019 CN5 nastąpił 11 lutego z maksymalnym zbliżeniem około 08:20 CET. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 119 tysięcy kilometrów od Ziemi, Odpowiada to 0,31 średniego dystansu do Księżyca. 2019 CN5 ma szacowaną średnicę około 10 metrów.

Ujęcie regionu lądowania Chang’e 4 z zaznaczonym lądownikiem oraz łazikiem. Zdjęcie ma około 1700 metrów szerokości / Credits – NASA/GSFC/Arizona State UniversityAmerykańska sonda Lunar Reconnaissance Orbiter sfotografowała chińską misję Chang’e 4 na powierzchni Księżyca.

Misja Chang’e 4 to druga chińska wyprawa na powierzchnię Srebrnego Globu. Poprzednia – Chang’e 3 z powodzeniem wylądowała 14 grudnia 2013 roku. Było to pierwsze miękkie lądowanie na Księżycu od 37 lat, od czasów radzieckiej misji Łuna 24.

Bubbles of Brand New Stars
This dazzling region of newly-forming stars in the Large Magellanic Cloud (LMC) was captured by the Multi Unit Spectroscopic Explorer instrument on ESO’s Very Large Telescope. The relatively small amount of dust in the LMC and MUSE’s acute vision allowed intricate details of the region to be picked out in visible light.
Źródło: ESO, A McLeod et al.Ten olśniewający obszar nowo tworzących się gwiazd w Wielkim Obłoku Magellana (LMC) został sfotografowany przy pomocy instrumentu Multi Unit Spectroscopic Explorer (MUSE) na należącym do ESO teleskopie VLT. Względnie niewielka ilość pyłu w LMC i ostry wzrok MUSE pozwoliły na dostrzeżenie w zakresie widzialnym skomplikowanych szczegółów tego obszaru.

OGLE17aaj – nietypowe zjawiskoMiędzynarodowy zespół naukowców pod przewodnictwem polskich astronomów zaprezentował wyniki obserwacji nietypowego zjawiska o oznaczeniu OGLE17aaj.

OGLE17aaj to zjawisko zaobserwowane na początku 2017 roku w mało aktywnej galaktyce. Zjawisko nastąpiło w jądrze tej galaktyki, w obszarze, gdzie zwykle znajdują się masywne czarne dziury. To właśnie w takich regionach występują różne zjawiska rozbłyskowe, które są bardzo energetyczne – przez krótki okres czasu jasność okolic jądra galaktycznego rośnie kilkukrotnie.

Między orbitą Księżyca a Ziemią często dochodzi do przelotów niewielich ciał niebieskich - planetoid.Dwudziestego ósmego stycznia doszło do bliskiego przelotu meteoroidu 2019 BZ3 obok Ziemi. Obiekt przemknął w minimalnej odległości około 50 tysięcy kilometrów od naszej planety.

Moment przelotu meteoroidu 2019 BZ3 nastąpił 28 stycznia z maksymalnym zbliżeniem około 00:30 CET. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 50 tysięcy kilometrów od Ziemi, Odpowiada to 0,13 średniego dystansu do Księżyca. 2019 BZ3 ma szacowaną średnicę około 8 metrów.

Odnaleziony meteoryt / Credits - Curtin UniversityMeteoryt, który spadł w listopadzie 2015 roku w Australii, okazał się być starszy niż Ziemia.

Dwudziestego siódmego listopada 2015 roku w południowej Australii spadł meteoryt. Zjawisko było obserwowane, w tym przez australijską sieć bolidów, co pozwoliło na wyznaczenie miejsca spadku. Meteoryt udało się zlokalizować pod koniec grudnia. Ten meteoryt, o masie około 1,7 kg, zaledwie kilka dni później mógłby być znacznie trudniejszy do wykrycia, gdyż spodziewane deszcze mogłyby przykryć region spadku grubszą warstwą mułu. W poszukiwaniach brali udział australijscy naukowcy z Curtin University.

Zdjęcie do treści eksperymentu ''Jaś''. Skoro fasola jest Jaś to eksperyment też.Naukowe dochodzenie prawdy to eksperymenty. Choć nie zawsze potrafimy poprawnie zinterpretować ich wyniki, to jednak niosą one ze sobą ogromna wartość poznawczą. Tym razem przedstawiamy jeden z naszych eksperymentów mający na celu zweryfikować istniejącą tezę: "Jeśli zbierzemy dość dużo odpowiedzi na pytanie o liczebność prezentowanego zbioru, bez liczenia elementów a jedynie przez oszacowanie, to odpowiednia średnia będzie bardzo bliska rzeczywistości". Poznaliśmy ja w trakcie naszego przeglądania treści naukowych prezentowanych w formie popularnonaukowej. W myśł pradawnych prekursorów nauki nie uznajemy autorytetów i sprawdzamy jak jest.

Zapraszamy do wypełnienia formularza poniżej:

A Fleeting Moment in Time.
The faint, ephemeral glow emanating from the planetary nebula ESO 577-24 persists for only a short time — around 10,000 years, a blink of an eye in astronomical terms. ESO’s Very Large Telescope captured this shell of glowing ionised gas — the last breath of the dying star whose simmering remains are visible at the heart of this image. As the gaseous shell of this planetary nebula expands and grows dimmer, it will slowly disappear from sight.

This stunning planetary nebula was imaged by one of the VLT’s most versatile instruments, FORS2. The instrument captured the bright, central star, Abell 36, as well as the surrounding planetary nebula. The red and blue portions of this image correspond to optical emission at red and blue wavelengths, respectively.

An object much closer to home is also visible in this image — an asteroid wandering across the field of view has left a faint track below and to the left of the central star. And in the far distance behind the nebula a glittering host of background galaxies can be seen.
Źródło: ESOW ramach programu Kosmiczne Klejnoty ESO sfotografowano ostatnie tchnienie umierającej gwiazdy

Słaby, efemeryczny blask emanujący z mgławicy planetarnej ESO 577-24 utrzyma się tylko przez krótki czas — około 10 000 lat, mgnienie oka w astronomicznych skalach. Bardzo Duży Teleskop (VLT) uchwycił tę powłokę świecącego zjonizowanego gazu – ostatnie tchnienie umierającej gwiazdy, której resztki są widoczne w centrum zdjęcia. Gazowa powłoka mgławicy planetarnej ekspanduje i staje się coraz ciemniejsza, aż w końcu powoli zniknie z pola widzenia.

Bliski przelot 2019 BOSzesnastego stycznia doszło do bliskiego przelotu planetoidy 2019 BO obok Ziemi. Obiekt przemknął w minimalnej odległości około 69 tysięcy kilometrów od naszej planety.

Moment przelotu planetoidy 2019 BO nastąpił 16 stycznia z maksymalnym zbliżeniem około 02:00 CET. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 69 tysięcy kilometrów od Ziemi, Odpowiada to 0,18 średniego dystansu do Księżyca. 2019 BO ma szacowaną średnicę około 10 metrów .

Księżyc w czasie zaćmienia w dniu 21 stycznia 2019 r. Źródło: StellariumW poniedziałek 21 stycznia nastąpi całkowite zaćmienie Księżyca. W Polsce będzie widoczne nad ranem podczas zachodu Księżyca. Dodatkowo na ten sam dzień przypada tzw. superpełnia Księżyca.

Rocznicowe logo IAUW 2019 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) będzie obchodzić swoją setną rocznicę (IAU100), a także stulecie astronomicznych przełomów, które ukształtowały naukę, technologię i kulturę. Trwające przez cały rok obchody mają na celu także wskazanie, jak istotna jest astronomia jako narzędzia w edukacji, rozwoju i dyplomacji.

Wraz ze 100 ustanowionymi krajowymi komitetami IAU100 i ponad 700 wydarzeniami w 72 krajach zarejestrowanymi do tej pory - Link, IAU przygotowuje się na rok pełen ciekawych projektów.

Obraz 2014 MU69 wykonany na około 30 minut przed największym zbliżeniem, z odległości około 20 tysięcy kilometrów od planetoidy / Credits - NASA, JHUAPL, SwRINASA opublikowała serię ujęć ze zbliżenia sondy New Horizons do 2014 MU69 – planetoidy Pasa Kuipera.

Maksymalne zbliżenie sondy New Horizons (NH) do 2014 MU69 nastąpiło 1 stycznia około 06:33 CET. Minimalny planowany dystans do tego obiektu wynosił 3500 km. Dla porównania – sonda przeleciała ponad Plutonem w odległości około 12500 km.

Rejon Ziemi jest bardzo często odwiedzany przez niewielkie planetoidy. Takie obiekty trudno jest wykryć dostatecznie wcześniej by sie ustrzec przed skutkami zderzenia z nimi. Spora ich cześć jest odkrywana dopiero gdy oddalają się od naszej planety.Dwunastego stycznia doszło do bliskiego przelotu planetoidy 2019 AE9 obok Ziemi. Obiekt przemknął w minimalnej odległości około 100 tysięcy kilometrów od naszej planety.

Źródło: amu.edu.plPoznańscy astronomowie pracujący w międzynarodowym zespole zaobserwowali błysk gamma oraz związany z nim kokon rozgrzanej materii. Po raz pierwszy potwierdzili związek tego zjawiska z jednoczesnym wybuchem supernowej.

Pierwszy obraz 2014 MU69 z przelotu sondy NH – rozdzielczość ok 300 m / pix / Credits – NASA TVZespół misji New Horizons przygotował pierwszą publikację naukową na temat 2014 MU69.

Maksymalne zbliżenie sondy New Horizons (NH) do obiektu Pasa Kuopera 2014 MU69 nastąpiło 1 stycznia około 06:33 CET. Łącznie NASA zorganizowała trzy konferencje naukowe dotyczące pierwszych otrzymanych danych z przelotu obok 2014 MU69. Jeszcze w trakcie tych konferencji Alan Stern – główny naukowiec NH – zapowiedział, że zespół tej misji w ciągu kilku dni przygotuje pierwszą publikację naukową na temat 2014 MU69. Tak też się stało i 10 stycznia została ona opublikowana w pierwszej wersji w serwisie Arxiv.

Wznieśliśmy serca do gwiazdNiedzielna pogoda nie zachęcała do spacerów. Aby zachęcić mieszkańców Żagania do wyjścia z domu i kwestowania do puszek na rzecz Wielkiej Orkiestry świątecznej pomocy miłośnicy astronomii sekcji astronomicznej Centrum Kultury zorganizowali pokazy sprzętu.

Uczy się nas w szkole, że składamy się z trzech rodzajów cząstek: elektronów, protonów i neutronów. Jednak na poziomie elementarnym powinniśmy wymienić elektrony, kwarki dolne oraz kwarki górne.. Źródło: Kwantowo.plW bardzo masywnych gwiazdach może powstawać plazma kwarkowo-gluonowa - ustaliła międzynarodowa grupa badaczy pod kierunkiem dra hab. Tobiasa Fischera z UWr. Ich zdaniem pojawienie się tych egzotycznych cząstek w ekstremalnych warunkach może prowadzić do wybuchów supernowych.