Detektor HADES (High Acceptance Di-Electron Spectrometer). Źródło: GSI Helmholtzzentrum für Schwerionenforschung GmbH / T. Ernsting/HA Hessen AgenturMasa cząstek wcale nie jest dana raz na zawsze! Zależy od otoczenia i może się zmieniać – i to nawet w takich warunkach, jakie panują przy zderzeniach gwiazd neutronowych - potwierdziły badania w eksperymencie HADES. Badania te rzucają nowe światło na to, skąd cząstki biorą masę.

Teleskop VST uchwycił niebiańską mewę w locie

The Rosy Glow of a Cosmic Seagull
Colourful and wispy Sharpless 2-296 forms the “wings” of an area of sky known as the Seagull Nebula — named for its resemblance to a gull in flight. This celestial bird contains a fascinating mix of intriguing astronomical objects. Glowing clouds weave amid dark dust lanes and bright stars. The Seagull Nebula — made up of dust, hydrogen, helium and traces of heavier elements — is the hot and energetic birthplace of new stars. Źródło: ESO/VPHAS+ team/N.J. Wright (Keele University)

Kolorowe i delikatne, ten intrygujący zbiór obiektów znany jest jako Mgławica Mewa – nazwana tak od wyglądu przypominającego mewę w locie. Region ten składa się z pyłu, wodoru, heli i śladowych ilości cięższych pierwiastków, jest gorącym i energetycznym miejscem narodzin nowych gwiazd. Niezwykłe szczegóły uchwycone przez należący do ESO teleskop VST (VLT Survey Telescope) ukazują poszczególne obiekty astronomiczne tworzące tego niebiańskiego ptaka, a także drobniejsze szczegóły wewnątrz nich. VST to jeden z największych na świecie teleskopów do przeglądów nieba obserwujących w zakresie widzialnym.

Przestrzeń okołoziemska systematycznie jest odwiedzana przez małe ciała Układu Słonecznego29 lipca nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 ON3. Obiekt przemknął obok Ziemi w odległości około 211 tysięcy kilometrów.

Planetoida o oznaczeniu 2019 ON3 przemknęła obok Ziemi 29 lipca, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 03:20 CEST.W tym momencie 2019 ON3 znalazła się w odległości około 211 tysięcy kilometrów od Ziemi, co odpowiada 0,55 dystansu do Księżyca. 2019 OD3 ma szacowaną średnicę około 10 metrów.

Teleskop Warszawski i cefeidy w Drodze Mlecznej odkryte przez przegląd nieba OGLE (K. Ulaczyk / J. Skowron / OGLE / Obserwatorium Astronomiczne UW)Unikalną, trójwymiarową mapę Drogi Mlecznej zaprezentowali w prestiżowym piśmie "Science" naukowcy z Obserwatorium Astronomicznego UW, pracujący w ramach projektu Optical Gravitational Lensing Experiment (OGLE). Mapa dostarcza nowych informacji na temat m.in. historii naszej Galaktyki.

Przestrzeń okołoziemska systematycznie jest odwiedzana przez małe ciała Układu Słonecznego28 lipca nastąpił bliski przelot planetoidy 2019 OD3. Obiekt przemknął obok Ziemi w odległości około 188 tysięcy kilometrów.

Planetoida o oznaczeniu 2019 OD3 przemknęła obok Ziemi 28 lipca, z maksymalnym zbliżeniem około godziny 05:00 CEST.W tym momencie 2019 OD3 znalazła się w odległości około 188 tysięcy kilometrów od Ziemi, co odpowiada 0,49 dystansu do Księżyca. 2019 OD3 ma szacowaną średnicę około 15 metrów – podobnie do bolidu czelabińskiego.

Źródło: NASAW tym tygodniu mija 50 lat od załogowego lądowania na Księżycu i momentu, gdy człowiek po raz pierwszy postawił stopę na innym obiekcie niebieskim niż Ziemia. Mimo ogromnych postępów technologii, nikt nie powtórzył sukcesu misji Apollo i załogowych lotów na Księżyc.

Start rakiety Saturn V, która wyniosła w kosmos statek Apollo 11, nastąpił 16 lipca 1969 r. Pięć dni później, 21 lipca o godz. 2:56 czasu uniwersalnego amerykański astronauta Neil Armstrong postawił pierwszy krok na powierzchni Księżyca.

Moment pobrania próbek z powierzchni Ryugu / Credits – JAXAJedenastego lipca japońska sonda Hayabusa 2 po raz drugi dotknęła powierzchni planetoidy Ryugu.

Japońska sonda Hayabusa 2 została wystrzelona w grudniu 2014 roku. Jej celem była planetoida 162173 Ryugu. Dotarła do niej po ponad trzech latach lotu, 27 czerwca 2018. Następnie, po wstępnej fazie obserwacji, we wrześniu i w październiku 2018, sonda uwolniła lądowniko-łaziki MINERVA II i MASCOT, które z sukcesem osiadły na powierzchni Ryugu i wykonały serię pomiarów.

Jowisz wśród gwiazd. Kadr z 3 ekspozycji po 3 minuty każda zrobione z montażu z napędem EQ3-2 i aparatem Nikon D40. Sekcja Astronomiczna ŻagańDzień Asteroid to dość nietypowe święto. Choć świętem trudno je nazwać. Jeszcze nie przebrzmiały echa po Meteorze Czelabińskim a przed nami kolejne zatrważające wieści o katastrofie na skalę globalną. W takim niecodziennym nastroju spotkali się miłośnicy astronomii z Żagania by prawić o tych spadających skarbach z nieba pod rozgwieżdżonym mlecznym szlakiem naszej galaktyki.

Widok satelitarny Paryża nocą ( Francja ). Źródło: WikiPediaZanieczyszczenie światłem jest problemem globalnym i dotyczy wszystkich miejsc na Ziemi, do których dotarła elektryfikacja. Nadmiar światła nocą jest szkodliwy nie tylko dla ludzi i zwierząt, ale także dla roślin - ostrzega biolog prof. Krystyna Skwarło-Sońta.

Gorący Jowisz krążący blisko swej gwiazdy / Credits - ESA/ATG medialab, CC BY-SA 3.0 IGOW ramach programu Kilodegree Extremely Little Telescope udało się odkryć egzoplanetę, która otrzymała oznaczenie KELT-24 b. W jej odkryciu brał udział astronom amator z Polski.

Egzoplaneta KELT-24 b jest przykładem “gorącego Jowisza”, czyli dużej gazowej planety krążącej wokół swej gwiazdy macierzystej. W tym przypadku planeta krąży z czasem 5,6 dnia wokół swej gwiazdy.

Ilustracja do projektu „Wizyty astronomów w szkołach”. Jako tło wykorzystano rysunek: Annalise Batista / Pixabay. Źródło: PTA/IAU100W okresie od września do grudnia 2019 r. astronomowie będą odwiedzać szkoły różnego szczebla kształcenia. Zainteresowane placówki już mogą wstępnie zgłaszać się do projektu. Odwiedziny szkoły są bezpłatne. Projekt jest realizowany przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA) w ramach akcji IAU100 na stulecie Międzynarodowej Unii Astronomicznej (IAU).

XXIII ogólnopolski Zlot Miłośników Astronomii OZMA 2019 odbędzie się w dniach 22-25 sierpnia w ośrodku agroturystycznym Żurawi Krzyk w gminie Radowo Małe w powiecie łobeskim.XXIII ogólnopolski Zlot Miłośników Astronomii OZMA 2019 odbędzie się w dniach 22-25 sierpnia w ośrodku agroturystycznym Żurawi Krzyk w gminie Radowo Małe w powiecie łobeskim.

Organizatorem OZMA jest w tym roku Cezary Kotwicki, Fundacja Pasja oraz tradycyjnie PPSAE. OZMA to najstarszy i najpopularniejszy w naszym kraju zlot miłośników astronomii. OZMA nie jest typowym zlotem astronomicznym. Ma raczej charakter „star party”. Organizatorzy zapraszają do udziału w imprezie zarówno zawodowych astronomów, zaawansowanych miłośników, jak i też zupełnie początkujących adeptów astronomii.

Jedno y wielu zdjęć trafiających do kosza przez ślad satelity. Rejon Lutni koło Vegi. Credit: Jacek PatkaPytanie to stawiane jest dzisiaj coraz częściej i wcale nie jest pozbawione sensu. Gdybyśmy kiedyś zadali sobie to pytanie w stosunku do Ziemi, może nie mielibyśmy takich problemów z klimatem, czystością środowiska czy ginięciem gatunków. Problem plastikowych śmieci w oceanach i glebie w każdym zakątku planety jest najlepszą nauką dla ludzkości jak robić nie powinniśmy. Ale czy aby jest tak na pewno?

Artystyczne wrażenie egzoplanety BD + 14 4559 b krążącej wokół jej gwiazdy macierzystej. Credit: MarioProtIV Ogólnonarodowy konkurs na nazwy dla planety pozasłonecznej i jej gwiazdy organizuje Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) i Polskie Towarzystwo Astronomiczne (PTA). Swoje propozycje może zgłosić dowolna osoba, organizacja, szkoła lub instytucja. Termin nadsyłania zgłoszeń mija 31 lipca.

M 101 sfotografowana teleskopem sekcji astrochemicznej w czasie kalibracji sprzętu. To nadal jest zdjęcie testowe, ale efekty już widać. Zdjęcie w formacie FITS daje możliwości pomiarów fotometrycznych oraz wielu innych ciekawych doświadczeń astronomicznych.Ciepłe miesiące tego roku sprzyjają wieczornym przesiadywaniom pod rozgwieżdżonym niebem. Niestety oko ludzkie jest bardzo niedoskonałe i w najlepszych warunkach (zimą) jest w stanie zaobserwować zaledwie 3000 gwiazd. Podczas gdy tylko nasza Galaktyka liczy ich sobie 200 miliardów. Rożnica jest kolosalna.

Side by side observation and artist's impression of Asteroid 1999 KW4. Asteroida 1999 KW4 obraz z obserwacji i wizja artystyczna. Credit: ESOVLT obserwuje podwójną asteroidę przelatującą koło Ziemi z prędkością 70 000 km/h

Unikatowe możliwości instrument SPHERE na należącym do ESO teleskopie VLT umożliwiły uzyskanie najostrzejszych zdjęć podwójnej planetoidy, która minęła Ziemię 25 maja. O ile sama w sobie nie była obiektem groźnym, to naukowcy wykorzystali tę okazję do przećwiczenia reakcji na niebezpieczne obiekty bliskie ziemi, tzw. NEO (od ang. Near-Earth Object), udowadniając, że czołowa technologia ESO może być krytyczna w obronie planetarnej.

Przykłady oświetlenia - od bardzo złego do optymalnego. Źródło: https://solutions.borderstates.comNa świecie znane jako Light Pollution (LP)czyli zanieczyszczenie nocnego nieba sztucznym światłem. Wślizgnął się jak cichy zabójca w nasze miasta i wsie. Bo już nawet małe miejscowości i wioski mają z nim coraz poważniejszy problem. Z pozoru niedostrzegalne zagrożenie w postaci, często nikomu nie potrzebnych, lumenów czai się i przynosi coraz więcej zagrożeń dla środowiska naturalnego czyli i dla nas też.

Willa HYDROGRAF. Źródło: LinkTo nietuzinkowa propozycja turystyczna. Polskie może cieszy się dużym wzięciem, ale nie tylko po słoneczne i morskie kąpiele warto tam jechać. Na turystów czekają tez hotele pod tysiącem gwiazd. Taka jest własnie propozycja Willi Hydrograf z Ustki-Przewłoka

OBÓZ ASTRONOMICZNY DLA ABSOLWENTÓW GIMNAZJUM I SZKÓŁ PODSTAWOWYCHOBÓZ ASTRONOMICZNY DLA ABSOLWENTÓW GIMNAZJUM I SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

Zapraszamy do Nadwarciańskiego Grodu w Załęczu Wielkim, gdzie od ponad 35 lat miłośnicy astronomii z całej Polski dzielą się pasją z młodszymi kolegami. Obóz Almukantaratu to doskonała okazja, żeby połączyć zabawę z nauką. Z nami zgłębisz tajniki astronomii, matematyki, fizyki i innych nauk ścisłych!

Obserwatorium w ZS-1 w Dąbrowie GórniczejZgodnie z obietnicą rozpoczynamy prezentacje wakacyjnych ofert astronomicznych.

Globe Observer - obserwacje chmurBadanie Wszechświata to nie tylko patrzenie w gwiazdy. Wszechświat to również my, mieszkańcy ziemi jak i wszystko co na niej żyje. Jak pokazuje doświadczenie i opinie wielu naukowców o samej Ziemi, jej głębinach oceanicznych wiemy mniej niż o najodleglejszych zakątkach kosmosu. Może nie jest to do końca prawda, bo nadal o przestrzeni kosmicznej wiemy mniej niż nam się wydawało. Choćby nie wiemy czym jest zdecydowana większość tego Wszechświata. Ale faktycznie tajemnice naszego globu zadziwiają nas równie mocno co odległe gwiazdy i galaktyki. Wszystko dla tego, że jest nas, badających, zbyt mało. Ale jest na to sposób.

2019 JH7Szesnastego maja nastąpił bliski przelot meteoroidu 2019 JH7. Obiekt przemknął w odległości ok. 73 tysięcy kilometrów od Ziemi.

Moment przelotu meteoroidu 2019 JH7 nastąpił 16 maja z maksymalnym zbliżeniem około godziny 02:00 CEST. W tym momencie obiekt znalazł się w odległości około 73 tysięcy kilometrów od Ziemi. Odpowiada to 0,19 średniego dystansu do Księżyca. 2019 JH7 ma szacowaną średnicę około 5 metrów.

W 2019 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) obchodzi swoją setną rocznicę (IAU100), a także stulecie astronomicznych przełomów, które ukształtowały naukę, technologię i kulturę.
Trwające przez cały rok obchody mają na celu także wskazanie, jak istotna jest astronomia jako narzędzia w edukacji, rozwoju i dyplomacji.
Obchody setnej rocznicy IAU w 2019 roku będą stymulować ogólnoświatowe zainteresowanie astronomią i nauką, dotrą do globalnej społeczności astronomicznej, od astronomów zawodowych i miłośników astronomii, po nauczycieli, uczniów, rodziny i całe społeczeństwo.
Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) jest międzynarodową organizacją astronomiczną, która skupia ponad 13500 zawodowych astronomów z ponad 100 krajów świata. Jej misją jest promowanie i ochrona astronomii we wszystkich jej aspektach: badań naukowych, popularyzacji, edukacji i rozwoju – poprzez współpracę międzynarodową. IAU działa także jako uznane międzynarodowo ciało nadające oznaczenia obiektom astronomicznym i strukturom na ich powierzchniach. IAU została założona w 1919 roku. Jest największą na świecie organizacją dla astronomów.
Warto też zwrócić uwagę, że poza globalną rocznicą stulecia Międzynarodowej Unii Astronomicznej mamy w tym roku także polskie setne rocznice w tej dziedzinie. Mowa tu o 100 lat tradycji miłośniczego ruchu astronomicznego (początki formowania się Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii) oraz 100 lat od wydania pierwszego numeru poprzedniczki „Uranii” – polskiego czasopisma o kosmosie, które jest jednym z najstarszych popularnonaukowych tytułów astronomicznych spośród obecnie ukazujących się na świecie, a także jednym z najstarszych polskich czasopism. Wydawcami „Uranii” są wspólnie Polskie Towarzystwo Astronomiczne zrzeszające zawodowych astronomów oraz Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii skupiające entuzjastów tej dziedziny.
Również 10 lat temu, w 2009 roku, rozpoczęła swoją działalność w Centrum Kultury Sekcja Astronomiczna a rok później odbył się pierwszy Rajd Szlakiem Keplera. Przez kolejne lata kultywowane były tradycje pamięci o Johannesie Keplerze, popularyzacji nauki w życiu naszych mieszkańców oraz rozwijania nieprzeciętnych umiejętności młodych ludzi w poznawaniu Wszechświata od największych głębin oceanów po najdalsze zakątki kosmosu."100 lat pod wspólnym niebem"

Tak, to już 9 lat przygotowujemy i realizujemy to niezwykłe wydarzenie poświęcone pamięci wielkiego astronoma - są tacy, którzy jak ja którzy uważają, że był to najwybitniejszy astronom wszech-czasów. Mowa oczywiście o Johannesie Keplerze, który wszystkim jest znany jako autor Trzech Praw Ruchu ciał niebieskich w kosmosie. Ale to nie wszystko. Jak zwykle z jego postacią wiąże się wiele istotnych wydarzeń, które w niewielkiej skali miały miejsce w naszym mieście, ale związane są z nim wszystkie te, które miały miejsce wcześniej. Bo życie Keplera to jedno wielkie wydarzenie astronomiczne.

Teleskop VST z ESO pomaga w określeniu orbity satelity Gaia, aby umożliwić uzyskanie najdokładniejszej w historii mapy dla ponad miliarda gwiazd

Dostrajanie obserwatorium Gaia do wykonywania mapy Drogi Mlecznej
Ten obraz, złożony z kilku obserwacji zarejestrowanych przez teleskop VLT Survey Telescope (VST) ESO, pokazuje obserwatorium kosmiczne Gaia jako słaby ślad kropek w dolnej połowie wypełnionego gwiazdami pola widzenia. Obserwacje te zostały podjęte w ramach nieustannych wspólnych wysiłków zmierzających do zmierzenia orbity Gaji i poprawy dokładności jej bezprecedensowej mapy gwiazd.
This image, a composite of several observations captured by ESO’s VLT Survey Telescope (VST), shows the space observatory Gaia as a faint trail of dots across the lower half of the star-filled field of view. These observations were taken as part of an ongoing collaborative effort to measure Gaia’s orbit and improve the accuracy of its unprecedented star map.
Źródło:ESOTo zdjęcie składa się z kilku obserwacji dokonanych należącym do ESO teleskopem VST i pokazuje satelitę Gaia jako słaby ślad złożony z punktów w dolnej połowie wypełnionego gwiazdami pola widzenia. Obserwacje te zostały uzyskane w ramach wspólnych wysiłków zmierzenia orbity satelity i polepszenia dokładności wykonywanej przez niego mapy gwiazd.

Pamiętny lot GagarinaDziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Lotnictwa i Kosmonautyki. 12 kwietnia upamiętnia bowiem pierwszy lot człowieka w kosmos - w 1961 roku radziecki kosmonauta Jurij Gagarin na statku Wostok 1 jako pierwszy człowiek okrążył Ziemię. Do tej pory w kosmosie przebywało ponad 470. astronautów z ponad 30. krajów. W tej grupie było blisko 50 kobiet.

Wielkim sukcesem kosmonautyki stały się bezpośrednie badania Księżyca, zapoczątkowane 20 lipca 1969 roku, kiedy pierwsi ludzie - Amerykanie - Neil Armstrong i Edwin Aldrin wylądowali na Srebrnym Globie na statku kosmicznym Apollo 11.

Osiemnastego kwietnia nastąpi bliski przelot planetoidy 2019 GC6. Osiemnastego kwietnia nastąpi bliski przelot planetoidy 2019 GC6. Obiekt przemknie w odległości około 219 tysięcy kilometrów od Ziemi.

ESO, ALMA i APEX wzięły udział w zmieniających paradygmat obserwacjach gigantycznej czarnej dziury w sercu galaktyki Messier 87

Pierwszy obraz czarnej dziury
Teleskop Horyzontu Zdarzeń (Event Horizon Telescope - EHT) — sieć o skali planety obejmująca osiem naziemnych radioteleskopów w ramach współpracy międzynarodowej — został zaprojektowany w celu uzyskiwania obrazów czarnych dziur. Dzisiaj, podczas wspólnej konferencji prasowej w różnych miejscach świata, naukowcy z EHT ogłosili sukces, prezentując pierwsze bezpośrednie wizualne dowody na supermasywną czarną dziurę i jej cień. Widoczny tutaj cień czarnej dziury to najbliższy obszar, do którego możemy dotrzeć na zdjęciu czarnej dziury, czyli całkowicie ciemnego obiektu, z którego nawet światło nie jest w stanie uciec. Granica czarnej dziury – czyli horyzont zdarzeń, od którego projekt EHT przybrał swoją nazwę – jest około 2,5 razy mniejszy niż cień, jaki rzuca (ma rozmiar mniejszy niż 40 miliardów kilometrów). Może się to wydawać dużo, ale pierścień ma na niebie jedynie 40 mikrosekund łuku średnicy - co można porównać do zmierzenia długości karty kredytowej na powierzchni Księżyca. Mimo iż teleskopy nie są fizycznie połączone, sa w stanie synchronizować zebrane dane przy pomocy zegarów atomowych – maserów wodorowych — które precyzyjnie wskazują czas obserwacji. Dane zebrano na fali o długości 1,33 mm podczas globalnej kampanii w 2017 roku. Każdy z teleskopów EHT produkował niezmiernie duże ilości danych – prawie 350 terabajtów dziennie – które były przechowywane na wypełnionych helem dyskach twardych o dużej wydajności. Dane te spływały do wyspecjalizowanych superkomputerów (zwanych korelatorami) w Max Planck Institute for Radio Astronomy i MIT Haystack Observatory w celu połączenia. Następnie były starannie konwertowane na obrazy przy zastosowaniu nowatorskich narzędzi obliczeniowych opracowanych w ramach projektu.
Źródło: EHT CollaborationTeleskop Horyzontu Zdarzeń (Event Horizon Telescope - EHT) — sieć o skali planety obejmująca osiem naziemnych radioteleskopów w ramach współpracy międzynarodowej — został zaprojektowany w celu uzyskiwania obrazów czarnych dziur. Dzisiaj, podczas wspólnej konferencji prasowej w różnych miejscach świata, naukowcy z EHT ogłosili sukces, prezentując pierwsze bezpośrednie wizualne dowody na supermasywną czarną dziurę i jej cień.

Orbity niektórych szczątków powstałych po teście indyjskiej broni ASAT / Credits - AGI, @TSKelso
Źródło: Kosmonauta.netKosmiczne śmieci stale spędzają sen z oczu specjalistów od ich monitorowania. Niewiele krajów dysponuje odpowiednią technologią by taki monitoring prowadzić, a do tego trzeba to robić 24 godziny na dobę. Czy nie byłoby lepiej po prostu posprzątać?

Asteroid 6478 Gault
The asteroid 6478 Gault is seen with the NASA/ESA Hubble Space Telescope, showing two narrow, comet-like tails of debris that tell us that the asteroid is slowly undergoing self-destruction. The bright streaks surrounding the asteroid are background stars. The Gault asteroid is located between the orbits of Mars and Jupiter.
Credit: NASA, ESA, K. Meech and J. Kleyna (University of Hawaii), O. Hainaut (European Southern Observatory)Planetoida (6478) Gault choruje na swoją przypadłość ponad 100 mln lat. Wtedy na ziemi chodziły dinozaury ale co 10 tys. lat była ona o każdą sekundę bardziej chora. W takich okolicznościach rozwija się scenariusz z filmów SF i katastroficznych. Planetoida choć niewielka, bo zaledwie 4 km, przyciągnęła uwagę astronomów dzięki wielkim przeglądom nieba w celu obserwacji planetoid znajdujących się na torze kolizyjnym z Ziemią. I pewnie nikt by na nią nie zwrócił uwagi gdyby nie dość niezwykły fakt – planetoida umiera.

Zabytkowy zegar słoneczny na dziedzińcu Zamku Książęcego w ŻaganiuZa nami kolejna i jedna z ostatnich zmian czasu zimowego na letni. Coraz częściej słyszy się głosy, że jest to już niepotrzebne i bardziej przeszkadza jak pomaga. Nie są to głosy tylko szarych kowalskich, ale i specjalistów rożnych dziedzin w tym ekonomistów. Niedługo więc możemy się pożegnać z kolejnymi zmianami czasu, które sprawiają nam tyle problemów wiosną i jesienią.

Skąd jednak się wzięło takie nasze uzależnienie od tego czasu? I czym ten czas jest a czym nie jest?

Pierwsze spojrzenie na obszary polarne Jowisza z sondy Juno - 27 sierpnia 2016 z odległości ok 700 tysięcy kilometrów / Credits - NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSSMiędzynarodowy zespół astronomów uważa, że Jowisz powstał daleko od Słońca. Przeczy to obecnie najpopularniejszemu modelowi powstania Układu Słonecznego.

Początek Układu Słonecznego i powstawanie planet wciąż jest zagadkowe. Od stosunkowo niedawna astronomowie podejrzewają, że w tym procesie musiała nastąpić migracja planet, przede wszystkim gazowych gigantów. Według tzw. modelu nicejskiego, który został po raz pierwszy zaprezentowany w 2005 roku, nasz Układ Słoneczny niegdyś był znacznie mniejszy, ale w kilkaset milionów lat po jego formacji nastąpiła migracja planet na dalsze orbity. Model nicejski dostarcza potencjalną odpowiedź co do powstania Urana i Neptuna, które znajdują się na orbitach zbyt dalekich, aby mogły się uformować nawet we wczesnym Układzie Słonecznym, gdyż lokalna gęstość materii była tam zbyt mała.